Tok knapp siger: – Veldig kynisk

Klokka viste 20.27,16 då Kolltveit sprang over målstreken på skuleplassen i Tørvikbygd. Det er om lag to sekund raskare enn rekorden han sette i fjor.

– Eg er eigentleg nøgd med tida, men eg skulle helst ha vorte først. Det er surt å verta nummer to. Målet var å komma under 20. Eg hadde nok vore nærare om det ikkje var for vinden, seier han.

For, jau, det bles friskt under løpet. Hadde det ikkje vore for vinden, hadde vêret vore nær perfekt, med god temperatur og tørr skogbotn, slår Kolltveit fast.

Han har komme heim til Tørvikbygd frå Bergen, der han bur, for å delta i løpet. Det har han gjort årleg – med eitt unntak – sidan 2011. Fleire av åra har han dessutan vunne. Kvart år sidan 2014 har han sett ny personleg rekord.

Kolltveit plar delta i fleire løp i Bergen. Han seier at han spring forholdsvis betre i lengre løyper, særleg i halvmaraton.

Han synest det er kjekt å sjå at det er mykje springeaktivitet lokalt, og at også folk frå andre bygder stiller opp.

– Kynisk

Ein som har lagt merke til prestasjonane til Kolltveit, er Øystein Anmarksrud. Han bur i Tønsberg i lag med kona, som kjem frå Steinsdalen. For nokre veker sidan vart han tipsa om Tørvikbygdløpet av Frode Måkestad. Det klaffa perfekt med at familien skulle til Kvam i haustferien.

Anmarksrud søkte opp løpet og fann ut at Kolltveit hadde vunne dei siste åra. Anmarksrud tok kontakt på springe-appen Strava og spurde om han kunne få ligga bak Kolltveit i den ukjende løypa, som han ikkje var heilt trygg på.

– Eg sprang bak han heile vegen, og smatt forbi han i siste bakken. Då gav eg alt eg hadde. Det var veldig kynisk! Eg er veldig audmjuk for at han drog heile vegen. Han hadde fortent å vinna. Til neste år lovar eg å ta vinden, seier Anmarksrud.

Han synest løypa var både moro og krevjande, med mange høgdemeter og noko terreng. Anmarksrud er mest van med å springa flatare løyper. Han byrja å konkurrera i 2013, og sidan har det balla på seg. Han har mellom anna delteke i halvmaraton i både Oslo og Bergen.

– Det er alltid gøy å vinna. Det er stas med eit løp der mange møter opp med born og unge, og at fleire har gått tur tidlegare. Det er artig med slike lokale arrangement, seier han.

Saknar konkurransevilje

Som dei fleste andre arrangement i samtida var årets løp litt annleis. Det var inga matservering, og den tradisjonelle loddtrekkinga med sponsorgåver var avlyst. Elles hadde ein friidrettsreglane for mosjonsløp å retta seg etter. Grensa på 25 utøvarar i kvar pulje var høg nok til at løpa ikkje vart råka.

Lars Kristian Skår, leiar i Tørvikbygd idrettslag, fortel at ein var usikker på om løpet kom til å verta avvikla då det førre smitteutbrotet kom.

– Me hadde kontakt med kommuneoverlegen, og han sa at me kunne arrangera og følga dei vanlege reglane. Det retter folk seg etter. Eg trur dei er glade for at det vert noko av. Det er ikkje så mykje anna som skjer, seier han.

Etter 36 år har Tørvikbygdløpet vorte ein viktig tradisjon i bygda. Men medan det på 80-talet gjerne var 100 som sprang i konkurranseløpet og 10–12 som gjekk turen, er det no omvendt. Mange deltek i trimklassen, medan berre 16 deltok i konkurranseklassane i år. Deltakartalet var dessutan litt lågare i år enn i fjor.

– Eg synest det skulle ha vore litt lågare terskel for å konkurrera, anten mot seg sjølv eller mot naboane, seier Skår.

Tung bakke

Ingelina Bakke Skår (10) deltok i barneløpet. Ho synest det er kjekt å springa, delta i løp og å få medalje.

– Det tyngste var den bratte bakken på slutten, seier ho.

På fritida spring ho når ho speler fotball. Ho likar å få konkurrera mot vener og klassekameratar, og å vera med på eit slikt løp i lag med dei.