Til verdas ende i joggesko
Ein ting er å stilla til start når du veit at 170 kilometer med veg og sti ventar deg det neste døgeret. Ein annan ting er når målet heiter Verdens Ende.
Folk flest hadde gjerne fått kalde føter, men Eirik Kvarv berre snører til skolissene. Laurdag klokka 10 stilte kvemmingen til start saman med 101 andre i ultraløpet «Soria Moria til Verdens Ende». Det gjekk betre enn venta.
– Eg vurderte ikkje å stoppa. Då eg hadde det som vondast, var eg såpass nær mål at det ikkje var aktuelt, fortel han.
Mil etter mil
Sundag morgon – 23 timar, 32 minutt og 21 sekund etter start – kom han i mål ved Verdens Ende i Tjøme. Det kvalifiserte til ein 3.-plass blant herrane, og ein fjerdeplass i løpet. Det gjekk betre enn venta, fortel han.
– Det var over all forventning. Målet var å fullføra og få ei god oppleving. Det må eg seia at eg gjorde.
Vinnaren var Kristin Solbakken frå Hell ultraløperklubb. Ho kom i mål på tida 20.59,54.
46-åringen frå Øystese drog austover saman med kompisen Terje Bekkesletten. Begge stilte til start, men etter om lag 9 mil skilde karane lag. Bekkesletten heldt fram ei stund til, men valde etter kvart å bryta. Det same gjorde 48 andre.
– Har du vore med på eit løp av same kaliber før?
– Nei. Eg var med på eit frå Voss til Bergen ein gong, i fjellet. Det var tidsmessig lengre, men ikkje i kilometer. Dette var eit såkalla 100 miles-løp. Det er liksom den store ultradistansen, seier Kvarv.
– Går stort sett i eitt
Laurdag gjekk starten frå Soria Moria Hotel i Holmenkollen. Løpet hadde sju sjekkpunkt på vegen. Der kunne ein fylla på med litt snacks og drikke. I sjølve løpet hadde Kvarv berre med seg ein løpevest med ein liten sekk på.
– Det eg hadde med meg, vog til saman under eitt kilo. Arrangøren krev at ein har med mellom anna regnjakke, refleks og hovudlykt til natta, seier Kvarv.
På sjekkpunktet som markerte at løparane hadde kome halvvegs, sat Kvarv i ro ein halvtime. Sokkar, klede og sko vart bytte, og magen fekk påfyll.
– På dei andre stoppa handla det berre om å fylla flaska, ta ein bananbit og styrta litt Coca-Cola. Det går stort sett i eitt, fortel han.
Ein stad på vegen passerte Kvarv nokon som var i hagen for å vatna. Då fekk han både «dusja» og fylt opp med vatn. I ein annan hage sneik han seg inn for å låna hageslangen midt på natta.
Tysdag føremiddag skildrar Kvarv kroppen som ok etter utskeiinga.
– I dag går eg beint ned trappa, i alle fall. I går måtte eg gå sidelengs, fortel han.
Tøff temperatur
For å førebu kroppen på lange løp, spring han mest mogleg. Det handlar om å herda føtene, fortel han.
– Det går både bra og dårleg i løpet av dei timane ein held på. Denne gongen var det frykteleg varmt. Me skal ikkje klaga på fint vêr, men det gjer det utfordrande å få i seg nok væske. Eg tippar at varmen var grunnen til at mange valde å bryta, seier han.
– Gav det meirsmak?
– Det er litt tidleg å spørja om det enno, seier Kvarv.
Men erfaringa hans tilseier at han fort gløymer kor ilt han har hatt det. Dei siste to mila, til dømes, var det frykteleg. Då vart det mykje gåing, vedgår han.
– Kva er neste løp?
– Kanskje eitt i byrjinga av juli rundt Hardangerjøkulen. Elles er det jo eit halvmaraton her i august. Men det skal ikkje springast like langt igjen dette året, seier kvemmingen.
