Møter stadig nye hinder, men trassar dei

Ulltang hadde tidleg ein draum om å verta profesjonell syklist. Interessa for sykling fekk han allereie tidleg på barneskulen. Derimot var det ikkje biketrial syklisten frå Øystese fyst fekk augo opp for. Ulltang byrja å sykla BMX Vert, som er ei snever sykkelgrein innanfor BMX.

Tidleg dedikasjon

Kvemmingen fortel at han drøymde mykje om syklar.

– Skulle eg sova om kvelden, skreiv eg berre ned alle komponentane på ein sykkel og fylte så ut kva delar eg ynskte meg. Delane skulle vera korrekte heilt ned til millimeteren, seier Ulltang.

Proffsyklisten var inne på alle sykkelbutikkar og fekk tak i sykkelkatalogar. Heime hadde Ulltang VHS-filmar med sykkelfilmar av den tyske stisyklist- og freeridepioneren Hans Rey frå Tyskland.

I kjellaren i barndomsheimen i Øystese flytta det inn ein trialsyklist. Det var han som gjorde kvemmingen kjend med Hans Rey og trial. Ulltang byrja då modifisera terrengsykkelen sin. Han sykla både på skogsstiar og fortauskantar i bygda på same sykkel.

– Eg hadde så breitt bakdekk at eg sleit hól i sykkelramma, fortel Ulltang.

Kvemmingen skifta ut alle delane på sykkelen. Han seier at det einaste originale som stod att, var sykkelramma.

Jamleg i intervjuet med HF poengterer Ulltang at dedikasjon er viktig.

– Ein treng ikkje å satsa på trial for å verta god. Ein må berre halda på med det, slår han fast.

Som unggut utvikla hardingen og kameratane ein snodig teknikk for å koma seg opp påutebord i bygda. Dei sykla rett mot benkeplata, sykla på bakhjulet som om framhjulet skulle treffa oppå bordet, trefte med bakhjulet der ein sat på benken, og så spratt sykkelen opp på toppen.

– Me hoppa ikkje opp, men berre krasja inn i benken. Det var ein interessant teknikk me dreiv med. I dag bruker ein aldri den teknikken, fortel Ulltang og ler.

Syklisten har hatt mange gode støttespelarar. Foreldra til Ulltang hjelpte han med å kjøpa den fyrste sykkelen. Venene til Ulltang har også vore sentrale støttespelarar.

Ifylgje kvemmingen var biketrial ein uorganisert aktivitet i Noreg fram til 2012. Då var syklisten 22 år. Fram til då hadde det berre vore sporadiske opplegg med eit par treningar, fortel han.

Varierte treningsformer

Kontinuitet og progresjon er dei viktigaste faktorane for å lukkast, meiner Ulltang. Han fortel at han sjølv var for fokusert på kor mange timar han trenaog kor mange økter han hadde.

– Tren nok til at du klarar noko som er betre enn førre trening, men ikkje tren for mykje. Så lenge ein har utvikling, er det ikkje så viktig kva hastigheit ho har, påpeikar Ulltang.

Barndomen dreia seg ikkje om berre sykling. Ulltang spela fotball, basketball og volleyball, men var innom dei ulike idrettane berre i ein kort periode. Det var mellombels vintersport ungguten fekk augo opp for. Som 14–15-åring byrja Ulltang med twintip.

– Det var mange år eg ikkje sykla på vinterstid. Eg stod på ski om sommaren. Eigentleg var det ski som betydde noko til langt ut i vidaregåande, seier Ulltang.

I tida på Framnes Kristne Vidaregåande Skule fekk kvemmingen vita at det var mogleg å ha eigentrening. Ulltang laga eige treningsopplegg for syklinga som eit alternativ til volleyball og telemark på breiddeidrettslina. Syklisten fortel at han dreiv med all anna trening enn å sykla.

– Eg var veldig oppteken av rørsletrening, kondisjon, styrketrening og all anna form for trening, men sykkelbiten dreiv eg altfor lite med. Det er fyrst no at eg merkar at eg har vorte god til å sykla, seier Ulltang.

Han påpeikar at det tek kortare tid enn før å koma tilbake i form etter ein lengre pause. Om han før tok ein pause, kjendest det som om han måtte starta på ny kvar gong, fortel Ulltang. Ferdigheitene er vortne meir automatiserte. Dette er noko av grunnen til at kvemmingen kan gjera mange halsbrekkande stunt på sykkelen. Likevel er det ikkje ein garanti for at det alltid går bra.

Nærast blind

– Eg tenkjer heile tida på kvifor held eg på med syklinga, fortel Ulltang.

Hausten 2011 gjekk det skikkeleg gale. Ulltang skulle spela inn ein sykkelfilm i Oslo med filmfotograf Andreas Johannessen. Syklisten hadde filma mange store stunt, mellom anna å hoppa over trappenedgangar til t-banen.

– Det einaste som stod att i filmen, var ei lita avslutningsscene. Innspelinga var på siste dag, og det var siste opptak. Eg skulle berre hoppa over ein liten bom, seier Ulltang.

Bommen på under ein meter skapa store problem for Ulltang. Han hoppa høgt over stonga, men kom ikkje langt nok sidevegs. Bakhjulet landa oppå bommen, medan framhjulet gjekk over og ned mot bakken.

– Ingenting tok i bakken før ansiktet, fortel Ulltang.

Der han landa, låg det ei knust frontrute under haustlauva. Kvemmingen fekk fleire brot i andletet og heldt på å verta blind. Ulltang fortel at han ikkje hugsar noko av kva som skjedde, for han svima av og fekk ei kraftig heileskaking. To dagar seinare vakna han på sjukehuset.

– Det fyrste eg gjorde då eg kom tilbake på sykkelen etter sjukmeldinga, var å hoppa over den same bommen, seier Ulltang.

Kvemmingen hadde lært mentaliteten på trampett. Viss noko gjekk gale, skulle ein berre gjera det igjen etterpå. Slik unngår ein å sitja igjen med støkken, understrekar Ulltang.

Vegen til sykkelshow

I 2011 starta Ulltang med eigne sykkelshow. Syklisten tok kontakt med Normeka AS, ein mekanisk verkstad på Rømskog. Dei tilsette sveisa saman ein heil rigg som han kunne bruka i showa. Kvemmingen byrja køyra rundt i landet for å opptre med riggen, som han frakta med seg i ein tilhengar.

I 2014 inngjekk Ulltang ein avtale med Peugeot. Då byrja han utvikla showet endå meir.

Ulltang har bygt seg opp og er stolt over produktet han tilbyr i dag. Syklisten har no to bilar, tre tilhengarar og to riggar. I sitt eige firma MOOW har Ulltang med seg Erik Solbakken og Joachim Skjævestad på trial, Jordan Tyler Lea og Dominik A. Cieszyński på parkour, Adrian Tell på MTB og BMX, og Erik Testdal på BMX. Desse utøvarane er med på ulike show som Ulltang har, alt etter kva kundane ynskjer.

– I starten rigga eg opp, gjorde meg ferdig med showet på ti minutt, rigga ned og reiste. No kjem eg dagen før og vert til dagen etter, seier Ulltang.

Han påpeikar at showa har vorte meir av ein happening. Før kunne kvemmingen ha show bak i eit hjørne på eit arrangement. I 2020 hadde han 96 show på Tusenfryd. Han har mellom anna hoppa over både Dag Otto Lauritzen og Tommy Rustad på sykkel.

Ulltang fortel om eit godt treningsmiljø i Oslo. Vinteren 2019–2020 sette kvemmingen fleire personlege rekordar. Askim Mekaniske Verksted syrgde for ein innehall som Ulltang og sykkelkameratane kunne nytta.

Liten avstand, stor risiko

Kvemmingen vart tidleg oppteken av å sykla i og på naturformasjonar. Frå 2005 har syklisten eit bilete av at han hoppar mellom to steinar på Torefjell. Så tidleg som kring 2012 sende kvemmingen beskjed til sponsorane om at han ynskte å hoppa mellom horna på Svolværgeita.

– Det var det fyrste og største stuntet eg gjorde, seier Ulltang.

Han er klar over at for dei fleste vil det verka veldig unaturleg å sykla på Svolværgeita. For å forklara korleis noko slikt er mogleg, gjev Ulltang eit anna døme.

– To pallar ved sida av kvarandre på bakkenivå kan ha same avstand som 1.000 pallar på sida av kvarandre. Avstanden mellom horna på Svolværgeita kan ein finna i trialparken på grusbana i Norheimsund. Skilnaden er auka risiko, påpeikar Ulltang.

I 2015 drog han og fotografen Martin Dalen til Lofoten for å gjennomføra stuntet på den kjende naturformasjonen ovanfor Svolvær by. Ulltang fekk kontakt med ein gaid som skulle sikra han med klatresele. Syklisten bruka mykje tid på toppen for psyka seg opp. Så lang tid at det vart kritisk.

– Gaiden sa: «No må du anten hoppa, eller så får me gå ned igjen, for eg har ikkje kjensle i beina lenger.»

Gaiden hang i klatresele i fjellsida for å sikra Ulltang. Kvemmingen hadde eit tau festa rundt livet som skulle stoppa han dersom han hamna utfor kanten. Viss Ulltang hadde dotte utfor, hadde han enda rett i ein fjellvegg. Andre stunt har ikkje vore like risikable.

Stuntmann

Syklisten frå Kvam har også hoppa seg til Trolltunga. Han synest at trappene i seg sjølv ikkje var ei stor nok utfordring. To timar bruka han på å koma seg til toppen. Den same tida er skilta for turgåarar.

– Hadde eg gjennomført turen til Trolltunga før, ville det vore mange fleire store steinrøyser som det hadde vore mykje meir morosamt å sykla i, fortel Ulltang.

Målet med turen var å sjekka kvar grensa gjekk for kva han tolte å gjera på sykkel. Korkje før eller sidan har Ulltang stått på sykkel så lenge samanhengande.

– Eg tok av meg jakka ein gong og bar sykkelen opp ei tretrapp som ikkje hadde feste. Utanom det var eg berre i bakken med beina tre gonger, poengterer Ulltang.

Syklisten seier at han ikkje likar bileta av seg sjølv der han er i lufta på Trolltunga. Ulltang påpeikar at mange syklistar kunne ha hoppa på toppen og fått merksemd på nettet. På den andre sida hevdar han at berre eit fåtal kan hoppa opp alle trappetrinna, i tillegg til å vera så få gonger i bakken.

– Folk som poserer på sykkel berre for å få mange «likes», irriterer meg, seier Ulltang.

Viktig for han er at det han gjer, viser ferdigheit. Kvemmingen meiner at om ein berre gjer stunt for å blidgjera sponsorar eller for publisiteten sin del, så har ein feil fokus. Ifylgje Ulltang må ein vera genuint tiltrekt av stuntet.

– Dersom ikkje ei oppriktig interesse ligg til grunn, burde ein ikkje gjennomføra. Ein risikerer trass alt livet ved nokre høve, seier Ulltang.

Seinast i 2020 gjorde han eit nytt stunt då han hoppa over Ridderspranget. Det er ei smal kløft i elva Sjoa i Vågå. Allereie for om lag 13 år sidan fekk Ulltang tanken om at han ynskte å hoppa over elva. Syklisten samanliknar hoppet med «å gå ein tur i parken».

– Det var skuffande at det var så lett. Sjølve hoppet var ikkje teknisk vanskeleg, men 2009 hadde eg ikkje god nok teknikk til å gjennomføra det, fortel Ulltang.

Familien på lag

I det siste har han ikkje funne nokon ny naturformasjon han ynskjer å gjera stunt på. Det er kanskje enkelte glade for.

– Mamma og pappa visste ikkje når eg skulle opp på Svolværgeita. Dei likte ikkje så godt at eg skulle gjera det, seier Ulltang.

Foreldra tek ikkje på seg noko av æra for suksessen til sonen. Pappa Oddvar Ulltang stadfestar at dei ikkje har fått vita kvar sonen har vore ved eit par av stunta. Han fortel at sonen har stor glede av å sykla på ulike naturformasjonar.

– Eirik viste tidleg interesse for sykling ved at han ynskte å ha trehjulssykkelen med ut i terrenget, seier Oddvar.

Han fortel at Eirik var på to hjul i mykje av barndomen. Syklinga skjedde mykje i nærområdet, så behovet for transport var lite. Unntaket var ein liten periode då Eirik køyrde motortrial på bane på Heradstveit i Tørvikbygd. Sidan sonen ikkje var gamal nok til å køyra på eiga hand, var foreldra med på trening.

– Noka ære skal ikkje me ha. Det er Eirik sjølv som har vore pådrivar. Det einaste me kan ta skulda for, er at me har hatt glede av å nytta naturen, seier Oddvar.

Også Tone Harboe, sambuaren til Eirik, har vore involvert i karrieren til syklisten. Harboe har mellom anna filma då han sykla til Trolltunga. No har paret flytta til Kvam.

Sambuarane ynskte å flytta frå Oslo til fjord og fjell. Ganske raskt landa dei på at dei ville flytta til Hardanger. Harboe og Ulltang bur no i Tørvikbygd saman med hunden Panda. I tillegg ventar paret barn. Ulltang held fram med sykkelshowa, men ynskjer også å engasjera lokale syklistar.

– No er det om lag ti ungar på trialtreningane i Norheimsund. Då eg kom til bygda i 2020, var det ingen, seier han.

Ifylgje syklisten har trialaktiviteten i bygda gått ned. Ulltang opplyser at det var ein del som byrja sykla etter fyrste biketrial NM i 2014, som vart skipa til i Øystese. Ganske raskt døydde miljøet likevel ut, forklarar Ulltang. No kan det sjå ut til å snu att.

– Miljøet er i gang igjen. Det kan verta veldig bra, seier han.

Nye generasjonar

Ulltang vonar trialmiljøet i Noreg vil veksa. Kvemmingen fortel at gruppa med dei beste syklistane vert eldre og eldre, utan at mange nye kjem til. Sjølv om han ikkje kan slå noko fast, trur han at manglande motivasjon er ein faktor.

– Trialeliten i Noreg har aldri hatt noko apparat rundt seg som har sagt kva som skal gjerast. Når ein har motivasjon til å driva på med noko utan at det er nokon rundt, kan ein halda på i mange år, seier Ulltang.

Han trur mange unge har motivasjon og driv til å satsa på idrett, men at få av dei har valt trial. Sjølv har Ulltang framleis stor lidenskap for syklinga.

– Når eg vert godt over femti år, kan eg ikkje lenger sykla show. Likevel er eg ikkje ferdig i firmaet. Eg må berre gå over i ei anna rolle, seier Ulltang.

Såleis vil syklinga halda fram med å prega livet til trialentusiasten.