Laurdag skal han springa i EM: — Jobbar for dette kvar dag

— Eg var førebudd på at det kunne skje, men eg hadde ikkje venta det, seier Lillefosse.

I helga er det europameisterskap i friidrett i Torun i Polen. Lillefosse var meld på 3.000 meter-løpet som heimeverande reserve. Torsdag kveld fekk han beskjeden om at han måtte fly til Polen då Filip Ingebrigtsen trekte seg. Dermed skal han springa forsøk laurdag.

— Det er veldig kjekt å få moglegheita. Nivået er kjempehøgt, og eg får verkeleg prøva meg mot dei beste i Europa. Alt kan skje i meisterskapar, og på ein kjempegod dag er alt mogleg, men det viktigaste er å få erfaringa, å få kjenna på å springa kvalifiseringsforsøk i ein meisterskap, seier Lillefosse.

Vil gjera sitt beste

Han held på å pakka når HF ringer fredag. Flyet går om kvelden, og først etter midnatt ventar han å vera i seng i Torun.

— Eg får ikkje den ideelle førebuinga, men dette var det einaste måten å gjera det på. Eg hadde nok angra veldig om eg ikkje prøvde. Når du er heimeverande reserve, må du akseptera dei tilhøva du vert kasta ut i og prøva å gjera det beste ut av dei, seier han.

Av seg sjølv forventar han å klara å prestera opp mot sitt beste.

— Me får sjå kva det held til. Går løpet i ein fart som passar meg, kan det henda eg utfordrar persen min. Det er mange gulrøter å strekka seg etter. Viss eg klarar det, vert eg veldig nøgd. Alt anna er bonus. Per no er eg nok ikkje medaljekandidat. Det har me andre nordmenn til, seier han.

Mellom andre skal også Jakob Ingebrigtsen springa.

Skal vera offensiv

Laurdag skal det springast tre forsøksheat. Dei beste utøvarane går vidare til finalen sundag kveld.

På ein distanse som tre kilometer innandørs er det små marginar, og ein kan vera heldig eller uheldig med trekkinga til heata. Om distansen var ti kilometer utandørs, hadde nok Lillefosse strekt seg etter topp ti, men i denne samanhengen har han ikkje konkrete mål, seier han.

— Eg har sjølvsagt veldig lyst å komma til finalen, men då må eg nesten overprestera. Eg skal vera offensiv, og eg har eit mål om å vera med og kjempa i felten. Men det er absolutt tøff konkurranse, seier han.

Heng høgt

Lillefosse hadde som hovudmål å komma seg til utandørs EM i fjor, men det vart koronaavlyst. Det neste store vert EM til neste år. Erfaringa frå årets konkurranse vert gode å ha med seg vidare.

Store meisterskap er noko Lillefosse jobbar for kvar dag.

— Ein har lyst til å få gode tider på ulike distansar, men å kunna vera med i internasjonale meisterskapar, er noko som heng høgt, og som eg alltid jobbar for.

— Korleis kjennest det å bryta EM-barrieren?

— Det er ei herleg kjensle. Å klara det er veldig gjævt. Det gir meirsmak, seier han.

EM-kravet var 8 minutt. I februar «persa» Lillefosse på 7.58,01 og slo utandørsrekorden frå i fjor. Forma er betre enn for eit år sidan, sjølv om kvemmingen nyleg har hatt litt småtrøbbel med ein øm lårmuskel.

— Når eg stiller til start, gløymer eg fort alle småplager. Så sant det ikkje låser seg heilt, er forma god nok til å vera med og kjempa, slår han fast.

Gjennombrotet

På lang sikt vonar han å vera med og kjempa i toppen – om ei plassering i topp ti, eller kanskje topp fem. Eller pallen, for den saks skuld.

— Det er ein trinnvis prosess som ein må jobba målretta for kvar dag. Eg har hatt mange skadar gjennom karrieren, så det er eit lite gjennombrot no. Forhåpentlegvis kan eg verta endå betre.

Presset frå nasjonen kjenner han ikkje så mykje på.

— Eg har lagkameratar, som Jakob, som har det presset på seg. Eg kjenner meir på lokale forventingar frå sambygdingar og familie. Eg har lyst til å gjera det bra når eg veit at folk følger med, seier han.

Kjenner nervane

Laurdag morgon startar med ein liten joggetur på kring 15 minutt, i kring 15 kilometer i timen, for å rista laus beina og vekka kroppen.

Så skal han eta frukost, pakka og reisa til stadion for å varma opp kropp og sinn.

— Eg skal prøva å tenka minst mogleg undervegs, prøva å springa avslappa og fokusera på arbeidsoppgåvene. Det er litt rutine med konkurransar, men det er ein større arena og ganske gode folk. Då vert det nok litt nervar, seier han.

— Kjenner du på nervar no?

— Eg skal innrømma at eg vart litt «småshaky» då eg fekk telefonen i går kveld. Eg var ikkje heilt førebudd. Men samstundes føler eg at eg har det under kontroll, og eg gler meg veldig, seier han.