Junioren sette seniorane på plass

Juniorspelaren frå Kvam stod bak prestasjonen, som gjer han til den beste seniorspelaren i Bergen bowlingkrins denne sesongen, sundag 24. mai. Etter det klubbkameratane hans i Kvam bowlingklubb (KB) veit, var det fyrste gong ein junior vann konkurransen. Dei beste spelarane i turneringar gjennom sesongen får delta i finalen.

Med 1.735 finalepinnar slo 16-åringen Alexander Larsen frå Mascot bowlingklubb på 2.-plass med 18 pinnar.

– Heilt unikt. Gaute har vore god lenge, men denne sesongen har han verkeleg blømt, seier Frank Tangen.

Tangen sjølv vart nummer 5 i seniorklassen med 1.438 pinnar. I tillegg vart Sebastian Skaar, også han KB-spelar, nummer 3 i juniorklassen.

Vart raskt hekta

Melstveit har spela bowling i fem–seks år, etter at han byrja spela saman med ein kompis. Etter kvart fekk han hjelp av dei andre i klubben, og så balla det på seg. Ganske kjapt var han hekta. Fotballen tolte ikkje beina hans lenger, så den hobbyen måtta han etter kvart leggja vekk.

Den siste tida har han bruka minst 12 timar i veka på kjeglespelet.

– Det vert mykje detaljtrening. Det er ikkje berre å kasta kula. Det finst ulike måtar å gå og sleppa kula på. Ein må øva for å verta god, og det krev at ein terpar og trenar. Ein kan vera god av og til, men ein må vera stabil for å koma på eit høgare nivå. Spare-bommar toler ein fint lite av, seier Melstveit.

Han er tynn og lett, men har utvikla ein teknikk som sender god rotasjon, fart og energi i den 14 pund tunge kula han nyttar. Når kula er i fart, får ho ein energi som svarar til ei vekt på kring åtti kilo.

Klatrar år for år

Kvemmingen ligg på toppen av den nasjonale rankinglista i juniorklassen i sesongen 2019–2020, med eit pinnesnitt på 213,03. For kvar sesong har han kome høgare på lista. I fjor hamna han på 15.-plass med 190,89, og året før på 24.-plass med 179,83.

Denne sesongen har han kjempa i toppen i fleire turneringar, mellom anna i noregsmeisterskapen for juniorar i januar.

– Kor langt håpar du å nå?

– Ganske langt. Eg har sett meg som mål å koma på landslaget. Mange på min alder er tekne inn, og eg litt i ytterkanten, seier Melstveit.

Varm mottaking

Sjølv om mellom andre Sebastian Skaar kastar kuler når HF er innom hallen, skulle Melstveit gjerne hatt fleire unge med på laget.

– Her treffer ein mange trivelege folk. Ingen er ufyselege mot deg, og ein vert teken varmt og godt imot. Dei er flinke i klubben til å ta vare på oss, seier Melstveit.

Han kan knapt få rosa nok korleis gjengen som driv hallen i Hardangersenteret, stiller opp for både han og andre. Dei legg til rette om ein spør, forsikrar han.

Han vann 3.000 kroner og ein medalje for championatsigeren. Dei kjem godt med, for Melstveit stikk ikkje under stol at idretten er relativt kostesam. Til dømes kostar det han 900 kroner for åtte rundar å delta på ei sommarturnering i Sandsli i juni. På den andre sida plar det vera gode pengepremiar når mange deltek på turneringane.

Melstveit har ikkje færre enn ni bowlingkuler. To som han fekk tidleg i karrieren av ei dame som flytta frå Kvam, har han parkert og stilt ut heime for symbolikkens del.

Luksusproblem

KB slit med rekrutteringa og held hallen open med stor dugnadsinnsats og god hjelp av eit svært velvillig næringsliv og kommunal stønad, fortel klubbleiar Terje Høysæther.

Tangen skulle gjerne hatt med fleire mellomaldrande som har kome tilbake til Kvam og slege seg ned, men det er utfordrande å få folk med, seier han.

Tangen slår fast at ein har eit luksusproblem i Kvam: Fritidstilbodet er omfattande. Mange kjempar om å få folk til å sitja i styre og ta på seg dugnadsarbeid. Medan nær sagt kven som helst kan ta på seg ei trenarrolle i barnefotballen, krevst opplæring over lang tid for å verta i stand til å driva hallen. Maskineriet fungerer godt, men treng jamleg tilsyn og vøle. På den andre sida er ein kanskje betre stilt enn i meir moderne hallar med meir elektronikk og mindre mogelegheiter til å reparera manuelt utan å tilkalla ekspertise, fortel Tangen.

Hallen i Øystese er den einaste i Hardanger. Det er planlagt ein ny på Voss i år, men elles må ein til Stord eller Bergen og området rundt for å spela. Hallen vert driven på dugnad av ei driftsgruppe der alle utanom championatvinnaren er over 60 år.

Medlemene er ikkje heilt samde i spørsmålet om dei er for gamle – «det er jo lenge til me er 80», seier Høysæther –, men ein viss slitasje vert det utvilsamt uansett når ein er få om oppgåva. Faktisk er ein så få at ein ikkje ville tolt ein monaleg auke i aktiviteten utan å brenna folk heilt ut, seier Tangen. Von om at det nye hotellet og Hardangerbadet kan føra til fleire gjester, har klubben likevel, men det skal mykje til for at hallen kan verta lønsam i drift og dermed eit attraktivt forretningsobjekt som andre kan ynskja å overta.

– Kanonjobb

Skulle det enda så gale at det vert kroken på døra, er det ikkje verdas undergang, meiner Tangen. Konsekvensen er at dei som er mest aktive, må reisa til Bergen for å trena.

I år har gjengen tiårsjubileum for overtakinga av drifta etter at Njål Skulstad gav seg etter å ha gjort ein stor innsats. Eldsjelene kan i alle fall gle seg over å ha gjort ein kanonjobb og hatt det veldig kjekt i lag, meiner Tangen.

Verst vert ei eventuell nedlegging truleg for den trufaste pensjonistgjengen som bowlar i hallen kvar onsdag, trur han.

– Dei har det fantastisk kjekt. Det er sosialt og dei får litt trim.

Blir i Kvam

Melstveit, som tek yrkesfag på Kvam vidaregåande skule, fortel at han har fått oppmodingar om å melda seg inn i ein bergensklubb for å oppnå betre utvikling. Sjølv meiner han at han på eige initiativ kan oppnå like god utvikling i Kvam. Han held difor fram i Kvam i alle fall ein sesong til.

Då HF var innom hallen sist veke, gjekk kvalifisering til finalen i ei intern turnering føre seg. Tidlegare tvinga koronatiltaka klubben til å stengja dørene og avlysa turneringa Hardanger senior 50+ i vår. Klubben deltek elles med lag i 1. divisjon og 2. divisjon, pluss 2. divisjon for veteranar.

No er hallen open att, med fleire smitteverntiltak. Spelarane nyttar kvar sine kuler, og både kuler og kontaktflater vert grundig desinfiserte, men det har vore relativt roleg så langt.

Høysæther håpar folk forstår at klubben har gode rutinar og at det skal vera trygt å vitja hallen. Hallen hyser jamleg bursdagsselskap.

Høysæther gler seg over at klubben har fått fleire nye medlemer den siste tida. No tel dei bortimot 40. Melstveit, som var turneringsansvarleg for den pågåande tevlinga, har gjort sitt for å lokka dei unge med enkle middel: Han dempar lyset i hallen, set på diskolys og serverer pizza.

– Det er dumt for bygda sin del om tilbodet forsvinn, seier bowlingtalentet.