— Det er vel litt sært å driva med sykkel her inne

HF møter Pedersen heime i Vikøy på haustferie. 16-åringen syrgjer for at bladfyken vert varta opp med kaffi før praten rundt kjøkenbordet startar.

— Kva kan du fortelja om deg sjølv?

— Eg er ein positiv og aktiv gut som opphavleg kjem frå Bergen. Familien min flytta til Vikøy då eg var tre år gamal. No bur eg på Lillehammer, der eg går på sykkellina på Noregs Toppidrettsgymnas (NTG) på Lillehammer.

Den unge landevegssyklisten fortel at han kjem frå ein familie som alltid har vore interessert i idrett. Storebror Tobias har drive aktivt med langrenn, og veslebror Thomas er med på fotball og handball. Mamma Tove har drive aktivt med handball, og pappa Thor-Arvid trivst godt på sykkelen.

Pedersen har alltid vore glad i å trena, og har vore innom fotball, langrenn og skiskyting før han fekk augo opp for sykkelsporten. I byrjinga var sykling ein sommaraktivitet, fortel han.

I familien Græsdal Pedersen er sykkelturar ein fast aktivitet på ferie i Spania. Då er det gjerne faren som dreg i gang nokre sykkeløkter, seier den unge syklisten.

Den fyrste resaren

Sykkelinteressa byrja å spira på barneskulen, fortel Pedersen. På ettermiddagane møttest ein kompisgjeng ved essoen i Norheimsund. Der stelte dei i stand sine eigne, lokale mini-sykkelritt. Etappen gjekk frå bensinstasjonen og opp til fotballbana.

Som tiåring fekk han sin fyrste landevegssykkel. Han hugsar han godt — med kvit og blå aluminiumsramme av merket Merida. Om lag tre tusen kroner kosta sykkelen. Pedersen fortel at han betalte minst halvparten sjølv.

— Eg hugsar eg var stolt og syntest han var dritkul, seier han.

Og med ein skikkeleg resarsykkel freste han frå kompisane. Det tok ikkje lang tid før nokre av kompisane fekk seg liknande syklar, legg Pedersen til.

Kvifor orka?

Den unge syklisten fortel at han var publikum då sykkelrittet Tour de Fjords hadde målgang i Norheimsund i 2015 og 2017. Han minnest då eit av dei store førebileta, norske Alexander Kristoff, var på dopingkontroll etter rittet. Sykkelen til Kristoff stod for seg sjølv, utan tilsyn.

— Eg måtte berre gå bort og kjenna litt på sykkelen og dekka, fortel Pedersen.

Hausten 2018 dukka tanken om å satsa «på skikkeleg» opp. Då var han 13 år og hadde byrja på ungdomsskulen i Øystese. Åra før hadde han stort sett vore med far sin på sykkelturar. Både skia og fotballskoa vart etter kvart erstatta av sykkelen.

— Skal eg fyrst driva med noko, skal eg gjera det skikkeleg, seier guten frå Vikøy.

Kvifor Pedersen satsa på sykling, kunne ikkje kompisane heilt forstå. Kvifor orka han? Kvifor sykling, ein sport som «ingen» heldt på med? Svaret han gav kompisane, var enkelt: Det var berre sånn. Men han skjøna reaksjonen frå venene.

— Det er vel litt sært å byrja med sykling her inne. Ingen driv jo på med det, fortel han.

Aukande interesse

Våren 2019 deltok han på sitt fyrste landevegsritt. Oppkøyringa var sykkelturar med faren og den faste gjengen i veteranklubben til Hardanger Sykkelklubb. Debuten var Fana 3-dagarsritt, der han samanlagt hamna på ein 9.-plass, med ein 4.-plass som beste plassering.

Som 14-åring byrja han å trena fast saman med veteranane i den lokale sykkelklubben. To gonger i veka trakka dei av garde langs fjorden. Han sakna jamaldringar i gruppa, men fortel om kjekke treningsøkter. Medan fleire av dei vaksne i gruppa gjerne har Bergen—Voss som hovudmål, tenkjer Pedersen framover. Målet hans er å verta så god som mogleg.

Det er pappa Thor-Arvid som har vore trenar for den unge syklisten fram til hausten 2020. Han har syrgt for at Pedersen har hatt treningsplanar som inneheld både intervalløkter og langturar.

Interessa for sykling vert stadig større, fortel Pedersen. Han tykkjer det er godt å koma seg ut og vera i eigne tankar. Ifylgje syklisten slappar han av når han legg av garde på tre—fire timar lange sykkelturar.

Musikk med futt

Det å vera ung syklist i Kvam kan vera noko einsamt, fortel guten frå Vikøy. Han har gjort det han kan for å kosa seg med idretten. Musikk eller podkast på øyra, eller berre det å nyta utsikta.

Vegane langs fjorden er Pedersen nøgd med. Han har mellom anna lagt bak seg mange turar til Strandebarm. Det er heller bilistane som er utfordringa. Han fortel om episodar kor han har vorte fløyta etter, og andre som har peika han ut til sida. Trass nokre forbikøyringar som har vore veldig tett på, har det ikkje oppstått alvorlege situasjonar, fortel den unge syklisten.

I fjor haust investerte han i ei sykkelrulle — ein reiskap som sykkelen kan setjast på innandørs, slik at det er mogleg å sykla på vinterstid òg. «Rulla» og sykkelen står nede i kjellarstova, der Pedersen kan sjå på tv og høyra på musikk medan han trenar. Musikk er viktig, seier han. Helst skal det vera noko med skikkeleg futt i — noko dunking og høgt volum.

— Ljospynten i etasjen over har klirra godt nokre gonger, fortel Pedersen.

Skadar og sjukdom

Same haust søkte han på sykkellina på toppidrettsgymnaset på Lillehammer. Nokre månader seinare fekk han e-post om at han hadde fått plass. 16-åringen sat i bilen saman med faren medan han las beskjeden.

— Så var det jo ein ringjerunde til resten av familien, seier Pedersen.

Eitt steg nærare draumen, og motivasjonen auka endå nokre hakk. Treninga gjekk fint fram til i vår. Då pådrog han seg ein kneskade. Skaden sette syklisten frå Vikøy ut av spel halvannan månad. I juni byrja han smått å trena att.

Utover sommaren steig forma gradvis, og i august tok han sin største siger så langt i karrieren. Då deltok han på Sørlandet Petit Prix i Kristiansand og Grimstad. I førevegen hadde han flytta til Lillehammer og kome i gang med fyrste året på NTG.

Pedersen fortel at han trivst godt på Austlandet. Han får gå på skule med andre som deler interessa for idrett og sykkel. Elevane på skulen er mykje saman, både i skuletida, på trening og på fritida. Gjengen bur på kvar sin vesle hybel i same bygg, så det er enkelt å samlast, fortel Pedersen.

Når han snakkar med lokalavisa, har han nyleg kome seg til hektene att etter at han fekk påvist korona. Han og nokre medelevar vart smitta nokre veker etter skulestart. Ifylgje Pedersen har alle fått god oppfylging av lærarar, trenarar og legar.

— Dei er strenge og passar på, seier Pedersen.

Framtidsplanar

No er han smått i gang med treninga, og han ser målretta mot sesongen 2022. Planane er klare:

— I løpet av tida på vidaregåande er det om å gjera å få eit best mogleg grunnlag. Gode resultat er ein bonus, men det viktigaste er å utvikla meg og verta betre, seier han.

Eitt av måla er å få sykla på juniorlandslaget. Som yngst i aldersgruppa 16—19 år er kampen om plassane hard. Han tenkjer det er meir realistisk å få ein plass på laget når han er i gang med siste året på toppidrettsgymnaset.

Dei meir hårete, langsiktige måla er mellom anna å få kontrakt med Uno-X Pro Cycling, Noregs fyrste profflag for herrar. Og skulle draumen verkeleg gå i oppfylling, er ein plass på det belgiske profflaget Deceuninck-Quick Step det aller største, fortel den unge syklisten.