Multitalentet frå Australia

Mange har lagt merke til den blide mannen med skjegg og halvlangt hår som vinkar til alle han møter. Ein dag er han å finna med kontrabass i nevane, den neste plaskar han rundt i fjorden med eit kamera rundt halsen. Kven er eigentleg den typen? Og korleis hamna han i Herand?

Barry voks opp i byen Brisbane på austkysten av Australia. Far hans dreiv med spydfiske, og som barn pla Barry ta på seg det altfor store dykkarutstyret til faren. Havet vart som ei ekstra stove, og Barry starta med dykking i sjuårsalderen.

– Eg har alltid elska å vera under vatn. Det er så stille og fredeleg. Ein får ein slik fridom. Det er ei gøymd verd der nede som husar fantastiske skapningar, fortel australiaren.

Frå fangst til foto

I løpet av sine 48 år har han sett det meste som finst under overflata. Også mange haiar. Ifølgje Berry kan store fiskar verka skremmande om ein ikkje er vand med dei. Etter kvart har han forstått at haiar er sjeldne, og at ein er heldig om ein treffer på ein.

– Det er det ukjende som er skummelt. Det hjelper å bruka mykje tid i vatnet og verta kjend med skapningane der, seier Barry.

Han likar å ha med seg kamera under vatn for å ta bilete av alt som finst. Denne interessa starta på grunn av spydfisking. Ein periode budde Barry på ei øy ved The Great Barrier Reef. Han fanga fisk med hjelp av spyd og fekk til slutt altfor mykje fisk. Då bytte han ut spydet med eit kamera.

Ifølgje Barry gjeld same prinsipp for jakt og fotografering av sjøskapningar. Ein er stille og held pusten, før ein set inn støyten eller knipsar biletet. Dykkaren likte konsekvensane av fotografering betre. På den måten får fisken leva vidare, medan Barry får foreviga magiske augneblinkar som andre kan få glede av.

– Det er så mykje under vatn som folk ikkje veit om og ikkje ser, fortel han.

Ifølgje 48-åringen var det litt av ein læringsprosess å byrja med undervassfotografering. På den tida nytta han eit analogt kamera og fekk framkalla bileta to–tre månadar seinare. Dermed ana han ikkje korleis dei såg ut medan han fotograferte.

Sjå ein del av bileta Barry har teke her:

Teknisk oppgradering

Eit par år seinare fekk han tak i eit digitalkamera.

– Eg hadde ikkje vurdert å ta med slike under vatn før. No såg eg plutseleg bileta med ein gong! Men det er litt skummelt å bruka slikt dyrt utstyr under vassoverflata, seier Barry.

Han plar pakka kameraet inn i ein slags vasstett kapsel. Slik har han tilgang til dei fleste knappar og kan justera det meste.

– Det beste med undervassfotografering er lyset. Strålane vert reflekterte i vatnet, og bileta vert ofte annleis enn ein trur. Ein kan enda opp med fantastiske resultat som ein aldri hadde førestilt seg, fortel Barry.

Då han flytta til Noreg, oppdaga han fort temperaturskilnaden i vatnet. Sjølv med våtdrakt og hanskar tok det litt tid å venja seg til kulda. Ifølgje australiaren var det fælt i starten, men no tykkjer han dei norske fjordane er varme om sommaren.

– Vatnet her er veldig stille. Då vert det ein stilig spegelrefleksjon under overflata, fortel Barry.

Han ser på fotografia som kunst og har hatt fleire utstillingar av eigne verk.

Satsa på musikk

Som 18-åring byrja han arbeida som dykkarinstruktør i Australia. Seks år seinare gjekk han over til å studera musikk. Også denne interessa oppstod allereie då australiaren var sju år. Mor hans kunne spela litt piano. Ho viste Barry nokre grunnleggjande grep.

– Eg var veldig glad i Star Wars på den tida, så mamma lærte meg kjenningsmelodien, seier Barry.

Ein skuledag plasserte læraren hans ulike instrument framfor elevane. Då valde Barry seg ut ein fiolin. Han fortel at læraren var svært dyktig – ho styrte det lokale orkesteret. Barry øvde ivrig på fela si, men hadde festa auga sine på eit større mål.

– Instrumenta voks parallelt med meg. Målet var å spela kontrabass, seier australiaren.

Etter å ha meistra både cello, elektrisk bass og gitar, gjekk ynsket i oppfylling. Foreldra støtta musikkinteressa, sjølv om fiolinspelet kanskje lydde litt surt i starten. Faren til Barry var profesjonell golfspelar og forstod at det er viktig å investera tid og krefter for å utvikla ferdigheitene. Etter å ha studert musikk, arbeidde Barry som musikar på heiltid. Han har mellom anna spela for om lag 50.000 personar på Woodford Folk Festival i Australia.

– På slike konsertar er det folk så langt ein ser. Det er kjekt å stå på scena – ein føler energien til publikum. Dei er med meg i kvar tone, fortel Barry.

Han har mange favorittartistar, mellom andre Stevie Wonder. Barry tykkjer musikk er eit språk som talar til alle på planeten. Han har spela på ulike barar, bibliotek og scener rundt om i verda. Etter mange år som musikar skulle ei dame frå Bergen visa seg å endra kursen i livet til Barry.

Treftest på bar

Veslemøy Mjelde reiste til Brisbane saman med ei veninne for å studera økonomi og leiing. På kveldane var ho ofte innom The End Bar. Der la ho merke til Barry for fyrste gong.

– Han var den kjekkaste mannen eg hadde sett. Eg hugsar eg sa til kompisen min at han skulle verta min, fortel ho.

Mjelde fortel at dei utveksla eit par blikk ved bardisken og nokre frasar i ny og ne.

– Eg tykte Veslemøy var rasande søt, seier Barry.

Relasjonen deira utvikla seg. Mjelde hadde då vore i Australia i fem år. Ho tok mastergrad og vart der i fem år til.

– Stewart tok meg alltid med til stader som berre lokalbefolkninga kjende til; regnskogar, hemmelege strender og små kulpar i naturen, fortel Mjelde.

Tang og fisk har tidlegare gjort henne nervøs, men tryggleiken og tolmodet til Barry hjelpte henne med å overvinna frykta. Dei dykka saman for fyrste gong i ei grunn elv. Då heldt Mjelde Barry hardt i armen og hyperventilerte gjennom snorkelen. Sidan har paret dykka med både djevelrokker, knølkval, revhaiar, skjelpadder og mange slag fisk.

Flytta til Noreg

Etter fullført studium måtte Mjelde venda tilbake til Noreg. Ho fekk seg jobb i ein bank og prøvde å finna ut korleis dei kunne leva saman på kvar si side av jorda. Like etter kjøpte foreldra hennar Kramsjø AS og Meieriet i Herand.

– Kontorlivet var ikkje noko for meg, og Stewart var klar for eit nytt eventyr, fortel Mjelde.

Dermed flytta paret til Hardanger i 2020. Like før flyttinga rakk dei ein tur til stillehavsøya Vanuatu. Medan dei var ute og dykka, snudde Mjelde seg mot Barry for å visa han noko ho hadde funne på sandbotnen. Då gjekk Barry ned på kne under vatn og løfta fram ein skjelring. Han hadde brukt fleire dagar på å finna ein passande ring, og kunne endeleg fri til den sjarmerande dama frå Noreg. Paret gifta seg på Meieriet 4. juni i år. Barry trivst godt i Herand, sjølv om han av og til saknar vener og familie og Australia.

– Å flytta her var ei fin endring, fortel han.

Norsk sommar på sitt beste er som vinteren i Brisbane. I løpet av to år har australiaren lært seg å lika kulde. Han merkar at nordmenn er meir reserverte enn kva han er vand med.

– Når eg vinkar til ukjende på gata i Noreg, ser dei berre rart på meg, seier han og ler.

Australiaren har skapt mange nye relasjonar i Noreg og vorte ein del av lokalsamfunnet i Herand. No arbeider han på Meieriet, medan Mjelde er restaurant- og marknadssjef på Fonna1199 i velkomstsenteret ved Folgefonna, der far hennar leier heile sommarskisenteret. Paret har mange prosjekt på gang og ser fram til mykje reising i åra som kjem.