— Hadde eg vore aleine, hadde eg aldri overlevd
Då Sigmund ramla på sjøen, var kona heldigvis i nærleiken.
Om kvelden 1. april prøvde Nerian Silva Dos Santos Håland og Sigmund Furhovde Håland fiskelukka på Oma. Ved Hagaberget på Gjerde fekk dei fangst, men kvelden enda slett ikkje bra likevel. Då Sigmund skulle kasta uti fiskesloet, gjekk det gale.
— Eg sklei og snubla i ei rot, fall ned skrenten på noko stein og hamna i sjøen, fortel han.
Det heile gjekk veldig fort, og Sigmund rakk knapt å tenkja noko som helst. Då han landa i sjøen og låg godt under havskorpa, frykta han for livet.
Handle- og muskelkraft
Nerian såg på då mannen hennar enda i sjøen. Ho vart fyrst veldig redd, men klarte å kontrollera seg og sprang ned. Ho fann ei grein som ho la ut til mannen. Så snart ho fekk tak i handa hans, drog ho Sigmund opp frå sjøen av rein muskelkraft.
— Eg var såpass skadd og forslått at hadde eg vore aleine den kvelden, hadde eg aldri overlevd, seier Sigmund.
Det vart ikkje mykje søvn på dei den natta. 2. april køyrde ein god ven av paret, Arne Gjerstad, ulukkesfuglen til legevakta i Norheimsund. Etter ein kontroll vart han send heim att med smertestillande i lomma. I tida heime fekk paret god hjelp av Gjerstad til køyring, handling og andre praktiske oppgåver.
Men tre veker etter fallet gjekk Sigmund framleis med store smerter. Fastlegen tok imot han og sende Sigmund til Voss sjukehus med ei gong. Der fann dei fire stygge ribbeinsbrot. Det var ikkje rart at han hadde hatt ilt.
Full av lovord
Nerian berga truleg livet til Sigmund denne aprilkvelden, og det er han svært takksam for. Han får ikkje skrytt nok av kona. Ho steller godt med og passar på han. Også venen har vore heilt fantastisk i tida etterpå, fortel mannen med hell i uhell.
— Korleis er det med deg i dag?
— Det går tregt, seier Sigmund.
Skrubbsår og blåveisar er snart vekke, men ribbeinsbrota heng i. Han får god oppfylging av fastlege Opdal. Smertestillande og tida er til hjelp. Tysdag er det tid for kontroll igjen.
