Fjellfotografen

62-åringen er ungkar, anleggsarbeidar hjå GBS Entrepenør og fri og frank. Dermed får han god tid til hobbyane sine: foto og friluftsliv. Interessene har alltid vore viktige for han. Torpe kjøpte sitt fyrste kamera i 1980. Han betalte om lag 5.000 kroner.

– Det var ein svimlande sum i dei dagar. Eg måtte jobba ein månad for å få råd, fortel kvemmingen.

Kameraet var av den analoge typen med film. Dermed måtte ein vera sparsam med knipsinga. Ein sende filmen inn til framkalling og venta i tre veker på å sjå fotografia. I dag, derimot, kan ein ta hundrevis av bilete, sjå gjennom dei med ein gong og sletta dei ein ikkje likar.

– Forskjellen er stor. Det er ei heilt anna verd! seier Torpe.

Fri på fjellet

Kvemmingen vaks opp på gard og såg alltid fram til å bu på stølen om sommaren. Ynsket om å ta bilete dukka opp når han gjekk på tur. Torpe hadde lyst å foreviga den vakre naturen og dei fine dyra. Han er sjølvlært og har henta mange tips frå nettet. I tillegg abonnerer han på fotobladet «Digitalfoto».

– Eg tek med meg papirutgåva på fjellet, så kan eg tenkja og studera litt, fortel han.

Fotografen tilbringar feriane på fjellet. Han nyttar ofte stølen i Sotabotn som base, og så går han fototurar derfrå.

– Eg planlegg ikkje alltid kva eg skal ta bilete av. Ein treffer plutseleg på eit dyr og må ta det på sparket, fortel 62-åringen.

Sjå nokre av bileta han har teke her:

Alltid tidleg ute

Favoritten hans er rypa. Ho fyk ofte ikkje så langt av garde om ho har kyllingar å passa på. Kvemmingen fortel at ein må ta seg god tid når ein skal fotografera dyr. Det er ikkje garantert at ein kjem tett nok på til å få gode bilete.

– Det ryk ofte eit par timar når eg skal snika meg innpå. Av og til er det fiasko, seier Torpe.

Spenning vert det også når han kjem heim og får bileta opp på skjermen for å studera resultatet. Fotografen tek ofte bilete med god plass rundt hovudmotivet, slik at der er rom for å justera og redigera slik han ynskjer.

Ifølgje Torpe krevst god planlegging for å ta bilete av soloppgangar og -nedgangar. Ofte er han oppe i tretida om natta for å gjera seg klar. Han sjekkar når soloppgangen startar på yr.no, og er på plass ein halvtime før for å gjera utstyret klart. Og når dei fyrste solstrålane kjem fram i horisonten, konsentrerer fotografen seg om å knipsa.

– Ein treffer kanskje soloppgangen perfekt ein av tjue gongar. Det er litt bingo, seier kvemmingen.

Tolmodig type

Det har vorte nokre timar med venting for å få dei ynskte bileta. Ein gong låg fotografen og kika på ein fjellrev på Hardangervidda. Dyret er vanskeleg å koma innpå, så det var berre å finna seg til rette i kamuflasjeteltet.

– Eg kom aldri tett nok på reven, men eg følgde med i kikert, så eg hadde god underhaldning, fortel Torpe.

Ifølgje han må ein tola eit par bomturar om ein skal driva med naturfotografering. Torpe har som regel ein klappstol med seg. Om det vert mange timar i ro, må fotografen leggja seg ned i lyngen for å kvila litt.

På veg ned frå Fuglafjellet trefte Torpe ein gong på eit rypekull. Han klarte å snika seg så nær som fem meter. Fotografen sat heilt i ro og tok dei bileta han ville ha. Dei ni rypene stod på rekkje, som perler på ei snor.

Etter at fotoseansen var over, skulle Torpe heim att.

– Eg var som ei rista colaflaske der eg gjekk nedover bakkane. Eg var heilt i skyene og skikkeleg spent på å sjå resultatet! fortel kvemmingen.

Som gullmedalje

Fotografen har av og til med seg folk på tur, men tykkjer det er best å gå aleine. Då kan han bruka den tida han treng, utan at nokon står på sida og ventar.

– Dei seier ingenting medan eg held på, men når eg pakkar ned utstyret, kjem det: «Ja, eg tenkjer du fekk nok bilete no!» Då har dei nok venta ei stund, fortel Torpe.

– Korleis er det å få blinkskot?

– Det er ei god kjensle! Som å vinna eit terrengløp eller noko, seier Torpe.

Ifølgje fotografen er han stadbunden og held seg stort sett i nærområdet. Bjørkeveten er ein av favorittplassane.

– Utsikta er veldig fin. Og utpå hausten er der vakre solnedgangar ned i fjorden, seier 62-åringen.

Torpe tykkjer det er viktig at folk kjenner igjen stadane på bileta hans.

– Det er jo ikkje vits i å ta bilete av eit flott naust ein stad i Nordfjord som ingen veit kvar er, meiner kvemmingen.

Store summar

Fotografering er ingen billeg hobby om ein vil gjera det skikkeleg. Torpe har ei samling på tre kamera, ni objektiv og mykje ekstra utstyr.

– Dyrt er det absolutt. Det er ikkje verdt å tenkja på kor mykje pengar eg har brukt. Talet er i alle fall sekssifra, seier 62-åringen.

Han tek alltid mykje utstyr med seg ut – sjølv om han berre skal gå ein kort tur i Fitjadalen. Fotografen får av og til spørsmål om han skal overnatta, fordi sekken er så stor.

– Det har lønt seg å bera på mykje fotoutstyr. Plutseleg kjem ein over fuglar og dyr som krev eit spesielt objektiv for å få gode bilete, fortel kvemmingen.

For om lag fem år sidan fekk Torpe ei heimeside der han viser fram fotografia. I tillegg har han stilt ut bilete på lokale messer. Og nyleg dukka verka hans opp på butikkvindauga til Mo Sport i Norheimsund.