«Reiseradioen» kom til Kvam

Tysdag morgon får HF tips om at den utegåande reporteren til NRK-programmet er i området. Bladfyken kastar seg i bilen, skrur på radioen og set kursen mot Strandebarm. Det er lite trafikk på vegen utover. Bladfyken svingar inn til Fossehuset – ikkje ei levande sjel i sikte.

Direktesendinga frå Strandebarm dukkar opp på radioen. Reporteren fortel at han står midt i bygda og ser etter folk. Bladfyken køyrer vidare i eit roleg tempo. Ho kjem ikkje langt. På den smale vegen ved campingplassen står nemleg Espeland med NRK-mikrofonen i handa. Han intervjuar ein bilsjåfør og sperrar heile vegen.

HF må beint stoppa og venta. «Reiseradioen» står på i bilen, så bladfyken får med seg det som vert sagt. Espeland avsluttar intervjuet og kjem gåande mot HF.

Dobbelt intervju

– Kvar er du på veg? spør Espeland når bilvindauget er nede og radioen er skrudd av.

– For å finna deg, svarer bladfyken.

Etter eit kort intervju er det tid for å snu mikrofonen den andre vegen. Bladfyken parkerer, medan Espeland avsluttar direkteinnslaget.

– Det er veldig fint her! Dette er jo ein draumedag på jobb! seier Espeland.

Dagen før var han i Odda og prata med Lothepus. Seinare på dagen skal han til Bergen. Espeland kombinerer familieferie og jobb, då han har med seg både sambuar og born på biltur. Han tykkjer det er kjekkare enn å reisa rundt aleine.

– Det er tøft å oppleva Noreg gjennom augo til ein sjuåring og ein toåring, seier Espeland.

Han vart mellom anna overtala til å ta eit kveldsbad i Norheimsund dagen før. Resten av familien er att på hotellet medan Espeland er på radiooppdrag i Strandebarm.

Gamle trakter

Det er lenge sidan sist Espeland vitja Norheimsund. I 1994 arbeidde han som gast om bord på SJ «Mathilde». Sidan har han køyrt forbi bygda eit par gongar. Espeland har jobba i «Reiseradioen» i 20 år. Han trivst med å køyra rundt og prata med folk om sommaren.

– Ein kjem til stadar ein elles aldri ville ha vitja, og møter folk ein elles aldri ville ha sett, fortel reporteren.

Han får oppleva mykje på noregsturane. Resten av året bur Espeland i Molde og arbeider som skrivande journalist. Han tykkjer det er ei god arbeidsfordeling.

Fan av Fosse

Espeland er glad i å lesa, og likar spesielt bøkene til Jon Fosse. Han tykkjer det er stas å koma til Strandebarm og sjå landskapet forfattaren skildrar i tekstane sine.

– Det er få bygder eg kjenner så godt som Strandebarm, utan å ha vore der før. Det er som å gå rundt i bøkene til Fosse, fortel Espeland.

Ifølgje han vert det lite tid til lesing i ferien. Bil, born og bading pregar dagane. Espeland har likevel med seg den siste «Min kamp»-boka til Karl Ove Knausgård på tur.

– Eg var dum som tok henne med meg. Det er 1.200 sider med tungt stoff. Det er mykje å fordøya, seier Espeland.

Han tykkjer bøkene til Fosse skil seg ut, og kosar seg med å lesa. Ifølgje han er det ikkje mange som skriv slik litteratur.

– Sjeldan har ein litteraturpris vore så fortent, meiner Espeland.

Etter intervjuet med HF planlegg Espeland ei lita oppdagingsferd i området. Han er nysgjerrig på Fosse-universet, og vil mellom anna finna ut kvar naustet til forfattaren er. Deretter skal han treffa leiaren i Fosse-Stiftinga, Åse Ljones.