Køyrer 18 mil for å trena i Hardangerbadet

Tysse bur på Osterøy og har delteke på trening i Hardangerbadet i over fire år.

– For meg betyr treninga veldig mykje. Det er rart at ikkje fleire lokale nyttar tilbodet. Eg håpar dei i Hardanger er klar over kva dei har her, men av og til er eg litt i tvil om det, seier Tysse.

– Det er overraskande lite folk her når me kjem. Me trenar på tysdagskveldar, så eg veit ikkje korleis det er elles, seier Jan Hanstveit.

Han er ein av dei Tysse har drege med seg til Øystese på trening. Tysdag 10. desember sat også Liv Elin Nordvik på i bilen med dei. Det er litt keisamt å reisa åleine, seier Tysse. Difor dreg ho med seg fleire frå Osterøy. Tysse seier det er viktig å ha med seg «sine».

Nordvik seier ho vert tvinga med.

– Det er frivillig tvang, seier Tysse og ler.

Allereie når Nordvik står opp klokka 05.30 tysdag morgon, ventar ei tekstmelding frå Tysse. Det er ikkje mogleg å gløyma eller sleppa unna treninga, seier Nordvik.

– Den mest lojale kunden

Tysse er taxisjåfør og plar køyra til treninga sjølv, men den siste tida har ho late Hanstveit ta over rattet. Dei køyrer om lag ni mil kvar veg. Føre og humør avgjer kor lang tid turen tek. Tysse fortel at ho har hatt med seg sju eller åtte frå Osterøy på trening.

Éin gong Tysse skulle på trening og var åleine i bilen, måtte ho stoppa tre gongar på vegen for å kvila, men på trening skulle ho likevel.

– Eg var så trøytt at eg sovna då eg parkerte utanfor Hardangerbadet. Heldigvis var eg tidleg ute og vakna i tide, seier Tysse.

Målet for køyreturen frå Osterøy til Øystese er «aquagym» med trenar Dag Instanes. Tysse prøver å få med seg treninga kvar tysdag. Éin gong var Osterøy representert med seks deltakarar.

– Irene er den mest lojale kunden me har hatt. Det er heilt imponerande at ho orkar å køyra så langt for å trena. Når eg fortel det til andre, vert dei overraska, seier Instanes.

Å reisa til Bergen eller Åsane, som hadde vore kortare, er ikkje aktuelt for gjengen frå Osterøy. Nordvik jobbar i Bergen og kunne ha trent der, men vel likevel å slå fylgje med Tysse til Øystese. Det spesielle med Hardangerbadet er atmosfæren, folka og trenaren, seier Tysse.

– Viktig for helsa

Trenaren synest det er veldig kjekt at gjengen kjem. Minst to gongar har Tysse vore den einaste deltakaren. Då vert det som ein time med personleg trenar, seier ho.

Tysse minnest ikkje kvifor det var i Øystese ho enda, men ho hadde prøvd fleire ulike basseng utan å finna eit opplegg som passa. I Hardangerbadet fann ho både trening og terapibasseng med varmt vatn.

– Det er viktig for helsa mi, og så er det veldig sosialt og kjekt. Eg har drege med meg vener eg tidlegare var samansveisa med, og som eg i ein periode har hatt lite kontakt med. Det sosiale er viktig, seier Tysse.

– Skravla går i eitt, seier Nordvik.

Å få alle i bilen kan vera litt av ein kabal, seier Tysse. Ho vil helst ikkje nytta drosjen på fritida. For å nå treninga, hender det ho må gå tidlegare frå jobb, og somme gonger må ho køyra eit stykke for å byta bil med mannen. Om det ikkje lukkast å få kabalen til å gå opp, får Tysse vondt i kropp og sjel, seier ho.

– Hard trening

Treningane i terapibassenget er tunge, seier dei fem deltakarane HF treffer. Dei er raude i andleta når dei kjem ut etter økta. Då set dei seg i kafeen med ein kaffikopp. Treninga går føre seg i terapibassenget, innstilt på 130 centimeter. Tysse seier ho har fått trenaren til å redusera djupna. Dei fyrste gongane stod vatnet høgare.

– Eg måtte spørja han om han skulle drukna meg, seier Tysse.

– Det er ein fordel at ein når botnen når ein trenar. Me har mellom anna øvingar for betre spenst, der ein treng å sparka frå i botnen, seier Hanstveit.

Det varierer kor mange som deltek på treningane. Denne tysdagen var sju i bassenget. I snitt er det om lag 12 personar per trening, seier Turid Gule, som deltok på treninga. Også Ester Aalvik Hauger var med. På det meste har det vore 18 i bassenget, men då var det som sild i tønne, seier Hauger.

– Me trenar både styrke og kondisjon. Det er ei hard økt, men det er veldig godt når det er gjort, seier Turid Gule.

– Eg kan ikkje seia at eg er så glad i vektene, seier Nordvik.

– Jan sa ein gong at treninga er verre enn å gå på Høgafjellet, og det er det største fjellet me har på Osterøy, seier Tysse.

Hanstveit fortel at deltakarane i vasstreninga må gjennom mange øvingar i løpet av timen. Pausane er så korte at du akkurat får att pusten, seier han.

– Eg vert ganske mør. Når eg ikkje er her så ofte, kjenner eg det godt dagen etterpå. Men treninga gjer godt. Og så er det koseleg å vera i Hardangerbadet, seier Hanstveit.

– Det er ille

Tidlegare byrja treningane klokka 19. Då hende det at Osterøy-gjengen stoppa i Samnanger for å eta middag. Sidan treninga er flytta fram ein time, rekk dei ikkje lenger å stoppa på vegen.

– Det er like greitt, for me skal heim att òg. Det vert seint uansett, seier Hanstveit.

Ordninga er enkel. Dei som ynskjer å trena, kjøper eit klippekort, og kan gå på dei treningane dei vil, forklarer Gule. Difor slepp ein å betala for dei øktene ein ikkje deltek på.

Dei økonomiske diskusjonane rundt Hardangerbadet er ikkje gjengen frå Osterøy oppteken av. Det får ringverknader heilt til Osterøy om anlegget skulle verta lagt ned, seier Tysse.

– Det er ille om det ikkje skal vera liv laga når ein har alt her, og det er nytt og fint. Problema har kanskje litt med plasseringa i forhold til folketalet å gjera. Det hadde i alle fall vore råflott i vår kommune, og hadde aldri blitt ein realitet der, seier Hanstveit.