Hjartelag fekk handsrekking

I gråkulden fredag ettermiddag stilte fleire av dei frivillige hjelparane i organisasjonen frå Stord og Skudeneshavn opp kombibussen sin på kaien i Øystese. Det tok ikkje lang tid før bilane strøymde inn på plassen. Ei stund så tett at det oppstod ein snev av trafikkaos.

Sekker og øskjer med gåver vart lempa opp til Ted Sjøen på lasteplanet, som fann rom i bagasjerommet på bussen. Medan HF var der, dukka eit tilsynelatande plettfritt aggregat opp mellom klede, dyner, bamsar, pledd, puter og mangt anna. Ein liten gut kom med ein sekk med bamsar som han utan motvilje gav frå seg.

– Me er overvelda over frammøtet, seier Sjøen.

– Me har funne handklede, toalettartiklar, barneklede og litt klede til vaksne, seier Claudia Soldal, som donerte til føremålet for andre gong.

– Det er kjempeflott og heilt fantastisk, det dei gjer, seier ho.

Vilje og glede

Kjell Sjøen i Hjertelag Ukraina, som har engasjert seg i naudhjelp i godt over tjue år, fortel at nettopp evna folk viser til å stilla opp er ei årsakene til at han orkar å leggja tid, krefter og pengar i det. Ei anna, fortel kollega Gjermund Johnsen medan han viser fram eit bilete av ei ukrainsk jente på telefonen, er den enorme gleda hjelparane møter hjå dei som får hjelpa.

Også kollega Hallgeir Gravdal er imponert over straumen av bilar og folk i Øystese. Faktisk kom det så mykje inn at dei der og då konkluderte med at dei truleg måtte leiga ein tilhengjar dagen etter, då bussen skulle vidare til to ulike innsamlingsstader i Bergen.

– Ein gong me var her, kom det ei med påsmurde lefser til oss. Mange strikkar huer, vottar og sokkar. Då har dei lagt ned mykje arbeid i det! seier Hallgeir Gravdal.

– Veldig gjevande

Dei lokale kontaktane som har marknadsført innsamlinga via vener, kjende og ymse andre kanalar, er Anne-Britt og Kjell Berge. Dei har hjelpt til sidan 2020, etter at dei fyrste året sjølve frakta sekker med bubil til Stord. Sidan vart det til at bussen kom til Øystese, og det balla på seg. Fredag var femte gongen bussen kom til Kvam.

– Med tanke på folketalet her får dei i alle fall mykje inn, konstaterer Kjell.

– Det er ein gjeng med koselege, snille folk som driv med dette. Som Gjermund seier: Me er ein gjeng med originalar, for det er vel berre dei som orkar å driva med slikt. Eg synest det er veldig gjevande. Så no får me berre halda på, seier Anne-Britt.

Paret fortel at dei allereie før bussen kom, hadde fått levert sikkert 60 sekker frå personar som ikkje kunne levera sjølve fredag. Elles stiller ymse verksemder, til dømes Terje Storhaug, opp gong etter gong, fortel Kjell. Mykje overskotsmateriell og utdaterte varer som er gode som nye, vert donerte.

Betalar for levering

Det kostar å køyra bussen eller leiga ein trailer til å transportera varene til Ukraina. Dei som leverer inn, må difor betala 100 kroner sekken.

Etter krigsutbrotet har leige av transport vore den einaste forsvarlege og trygge løysinga. Det er betre økonomi i det, men då får ikkje dei involverte vera med til Ukraina sjølve og med eigne augo sjå reaksjonane gåvene skapar, påpeikar Gravdal.

Han seier det er langt mellom det som er direkte bos i sekkene. Betalinga medverkar nok til det, trur han, for folk betalar ikkje for å verta kvitt noko dei kunne like godt kunne ha kasta.