Hamna midt i raset
Sverre Folkedal fekk ein utriveleg start på dagen då han hamna mellom rasa ved Kjepso måndag morgon.
Turen mellom heimstaden Folkedal og arbeidsplassen i Ålvik har han køyrt i 32 år. Noko stein har han møtt på tidlegare, men dimensjonane naturen viste fram denne gongen, har han ikkje vore borti før.
– Eg kjende på det – det er berre ein slags blikkboks ein sit i.
Såg meir ras i spegelen
Då Folkedal kom køyrande mot der raset gjekk, såg han eit slags lysglimt oppe i fjellsida. Ikkje veit han kva det var. Fyrst lurte 57-åringen på om det kunne vera noko i samband med sprenging der det er anleggsarbeid litt lenger ute. Så kom det på rekkje og rad: fyrst is, så småstein, så nokre tre og til slutt ein enorm stein. Bremsen trykte han inn allereie då han såg isen, så bilen hadde låg fart og stoppa om lag 20 meter frå steinen. Heldigvis.
Bilen sette han i revers med det same, men også der vart det stopp.
– Då eg rygga bakover, såg eg i speglane at det hende noko der òg. Så høyrde eg det rasa noko smått i taket på bilen, og det kom ein stein på storleik med ein fotball inn i sida, fortel Folkedal.
– Eg innsåg fort at eg kom meg ingen veg.
– Rimeleg oppskaka
På dette tidspunktet var det mykje røyk i området frå raset, og svært dårleg sikt. Folkedal snudde bilen i håp om å sjå meir i den retninga, og forstod fort at han ikkje kom nokon veg på fire hjul. Til då hadde raset roa seg ned, og han gjekk ut av bilen for å koma seg vekk. Fyrst prøvde han å gå på nedsida i retning Kvanndal, men utan hell. Han enda med å stega over nokre tre i retning arbeidsplassen. Der trefte han ein kar som plukka han opp og køyrde han til Ålvik. Frå bilen ringde han politiet og kona.
– Eg var rimeleg oppskaka. Eg var redd då det hende, men mest redd etterpå. Det gjekk ganske fort, seier Folkedal.
Han såg på klokka i Lussandtunellen på veg utover. Då viste ho 06.40. Klokka 06.55 ringde han 112.
– Du er godt kjend med vegen. Har du vore redd før?
– Eg har vore uroleg, spesielt på denne strekkja, seier Folkedal.
– Korleis vert det no, trur du?
– Eg har ikkje teke skrekken. Det skal godt gjerast at eg kjem ut for noko slikt igjen. Og kanskje vert det gjort noko nyttig oppi der no? Ein tunnel er vel den beste rassikringa, seier han.
