– Hadde med for lite kaffi
Ferda til Sørpolen gjekk glatt. Kaffimangel i innspurten var til ein viss irritasjon.
Det røper Arne-Kristian Glück-Teigland, som torsdag kveld, norsk tid, nådde polpunktet i lag med vossing Kjartan Bergsvåg. Då hadde dei lagt bak seg 1.115 kilometer på 40 dagar på tur i Antarktis.
– Me ville fram
Fredag gav han HF, truleg for fyrste gong i den 150 år lange bladsoga, høve til å snakka med ein person lokalisert på Sørpolen.
– Det var kjekt. Me hadde ein lang sisteetappe og tok den siste breiddegrada nær sagt i ein jafs.
– Hasta det?
– Me ville fram, og så hadde dei middag her. Me er jo litt rare og likar å pressa oss. Om me kan koma fram ved å gje litt gass, gjer me det.
– Korleis kjendest kroppen då?
– Me var ganske ferdige, men i perspektivet ein får her, vert ting litt annleis. Når ein har momentet, går det meste. Me er to gamle øykar med dieselmotorar som putrar og går, seier Glück-Teigland.
– Kva har de gjort etter at de kom fram?
– Det er eit lite samfunn her med forskarar, maskiner og litt vesen. Me trefte ein camp manager og fotograf som kom tilfeldig forbi, og vart tekne bilete av ved kula på den geografiske polen. Så fekk me mat og drikke i teltet.
– Korleis var det å eta skikkeleg mat att?
– Veldig godt. Me drøymde om det kvar gong me åt noko frysetørka. Då saknar ein skikkeleg mat.
Gradvis tøffare
Polfararen frå Kvam seier turen vart tøffare på fleire måtar sidan starten ved Hercules Inlet. Temperaturen har sokke til nærare 30 blå grader etter kvart som høgda over havet auka til 2.800 meter. Høgda gjer det òg tyngre å anda, og snøen har gradvis vorte blytung å ferdast i.
– Har du frose mykje?
– Ikkje eigentleg. Det var varmt i teltet og midnattssol – eigentleg eit privilegert friluftsliv med tørr og fin snø. Skilnaden mellom inne i teltet og ute kunne vera 60 grader.
I det store og heile har turen gått knirkefritt, sjølv om mykje kunne ha gått gale, fortel kvemmingen. Pulkane letna frå 107 kilo ved start til 45 kilo i mål, takk vere forbruk av særleg ved og mat.
– Tregar de på noko?
– Me hadde ikkje nok kaffi. Det vart noko kakao på slutten, og den siste dagen ingenting. Men om kaffien gjorde utslaget, var me nok godt førebudde.
Fredag kunne duoen planta eit flagg til heider for Fridtjof Nansen på Sørpolen. Turen var til ære for førebiletet, som aldri kom seg dit.
– Kjenner du deg mest nøgd med å ha gjennomført eller bitter fordi det er over?
– Godt spørsmål. Me er nøgde. Ingen av oss har gått ein så lang skitur før. Eg kjenner meg ikkje tom. Mykje kunne ha gått gale, men me hadde nok den rette innstillinga. Og så var det litt amerikanske tilstandar, sidan me måtte ringja kvar kveld og seia kvar me var. Me ville gå på ski, og så vert me hefta med slikt! No gjeld det å koma seg heim. Me gler oss til det.
Den langvegsfarande duoen vonar å landa i Bergen fredag 13. januar. Dagen etter vert det «sørpolfest» på Voss 14. januar, og sidan føredrag om og biletframsyning frå turen i Holmatun fredag 20. januar.
– Det skal ikkje handla berre om kilometer og distansar. Me har lyst til å laga til noko med litt meining i, seier Glück-Teigland.
Les også:
