— Eg har glede av å hjelpa andre
I vel sju år har Reidar Kvandal stilt opp frivillig for å hjelpa kvemmingar med høyrselsapparata sine.
Engasjementet starta då han sjølv byrja høyra dårleg og fekk høyreapparat. Kvandal melde seg inn i Kvam Høyrsellag med det same.
— Eg var fyrst formann nokre år. Så byrja eg med dette. Det er jo interessant, og så er det kjekt å kunna hjelpa folk, seier Kvandal.
Teknologien utviklar seg for kvart år, og høyreapparata er stadig i endring.
— På sju år har det skjedd veldig mykje. Eg har nesten problem med å fylgja med, fortel han.
— Heilt utruleg
Torsdag 3. mars kom fyrstemann like etter opning. Det peip og susa i apparatet som vart lagt på bordet.
— Kva er problemet? seier Kvandal.
— Det veit me ikkje. Men ho høyrer i alle fall ikkje, svarar fylgjet til kunden.
— Eg skal sjå kva eg kan gjera med det, seier Kvandal.
Høyreapparata er små, og det var ikkje lett for bladfyken å fylgja med på kva som vart gjort. Men Kvandal kikka, børsta og snudde litt rundt på apparatet.
For det meste reinskar han apparata og byter filter. Grunnleggjande vedlikehald. Høyrselshjelpa kan ikkje gripa inn i sjølve apparata og gjera endringar der. Då hjelper ein til med å få sendt apparatet til Haukeland.
— No skal det vera i orden. No har eg reinska det, seier Kvandal etter kort tid.
— Det er heilt utruleg, seier kunden.
Kursing
Annakvart år inviterer Hørselshemmedes Landsforbund til kurs. Då dreg Kvandal til Oslo på kurs saman med Gunvor Rabbe og Ingunn Margrethe Nilsen. Dei tre deler på oppgåva. Kvar fyrste og tredje torsdag er høyrselshjelpa på plass i to timar i lokala til Grannehjelpa i Norheimsund. Kor mange som er innom, varierer veldig, ifylgje Kvandal. Men det er alltid nokre.
— Folk ringjer meg utanom dette òg. Og nokre av dei som kan køyra, har funne ut kvar eg bur, fortel han.
Kvandal stiller nemleg ofte opp utanom dei oppsette tidene. Det er ikkje uvanleg med ein køyretur til Strandebarm eller med besøk heime på tunet i Øystese. Men det verkar ikkje å plaga han. I ein liten koffert har han det meste han treng for å kunna hjelpa, og han hjelper til når han kan.
— Det hender eg får nokre tjukkelabbar, ein kopp kaffi og litt forskjellig, fortel han.
— Takk for jobben då
Kvandal får mange gode tilbakemeldingar. Det er tydeleg at folk set pris på innsatsen, fortel han.
Så snart høyrselsapparat nummer to er reinska og klart, tek kunden opp lommeboka frå veska.
— Kor mykje pengar skal du ha?
— Eg skal ikkje ha noko, eg.
— Er det gratis, meiner du?
— Ja, dette er gratis.
— Du vert no ikkje rik av det. Det er sjeldan at noko er gratis. Men du får ha takk for jobben då!
— Jau, ver så god.
