– Verdas beste oppleving

Sysken, foreldre, besteforeldre og mange andre fylte stolrekkjene og tribunen då den fyrste av tre framsyningar gjekk av stabelen i Norheimsund idrettshall. Både premieren og den fyrste av fredagens to framsyningar var utselde allereie torsdag. I alt vart 1.179 billettar selde.

Med skodespel, song og dans både trollbatt og rørte drama- og danseelevar og kora Gullgutane og Fryd publikum med historia om den kua Askepott. Med hjelp av litt magi både overvinn ho vondsinna stesystrer og stemor og kaprar ein prins – som i den kjende og kjære julefilmen.

Sjå bilete frå premieren her:

– Berre kjekt

Etter avslutningsnummeret med allsong av Det lyser i stille grender runga applausen. Ordførar Torgeir Næss, som til HF skildrar kvelden som både fantastisk og over dei høge forventingane han hadde, delte ut ei rose til kvar av aktørane på scena. Folk strøymde til for å gratulera dei unge med prestasjonane.

– Eg er veldig glad og stolt av alle, seier Lisa Grane Hisdal, som trakterte tre ulike roller og fekk mange til å dra på smilebandet med replikkar og mimikk. Og replikkar hadde ho mange av.

– Hugsa du alle?

– Det gjekk ganske greitt.

– Korleis var det å spela for så mange?

– Fyrst smilte eg masse, men så måtte eg gå inn i rolla att. Det var berre kjekt. Eg elskar å stå framfor eit publikum, seier Lisa, som spela både ei vond stesyster, ein jeger og ein ulv.

Guro Bell Berge hadde hovudrolla som sjølvaste Askepott. Ho fortel at ho var så nervøs før framsyninga at ho formeleg stod og hoppa bak scena.

– I starten skalv eg skikkeleg, men på slutten var det berre kjekt, seier ho.

– De har øvd mykje i det siste. Er du sliten?

– Nett no er eg berre gira, seier Guro.

Ho har spela sentrale roller på kulturskulen i Jondal før, og spelar dessutan fele, men har ikkje vore i nærleiken av å spela for så mange som torsdag.

– Ikkje til saman, eingong. Kjempekjekt! seier ho.

Veninna Ida Nybø Skogesal var ein av dansarane. Også ho hadde det moro på scena. Dansane sat godt, seier ho, takk vere mange, mange øvingstimar saman med koreograf Amalie Jensen Tolo.

Stolt instruktør

– Dette gjekk vanvitig bra. Alle leverte og gav det beste dei hadde. Veldig velsmurt, seier Siv Mælen, stolt dramainstruktør, manusforfattar og pådrivar.

Ho har for vane å samanlikna ei framsyning med ein fisk, og brukar det biletet når ho drillar borna. Sym ikkje fisken, søkk han til botnen og døyr. For å halda oppe interesse og intensitet, krevst tempo og god flyt. Dagen før premieren innsåg ho at fisken kanskje ikkje var glad nok i dette tilfellet, kanskje litt fordi «maskineriet» var såpass tungt. I alt medverka nemleg kring åtti aktørar. Ho oppmoda difor alle om å heva humøret litt.

– Om dei som er på scena er glade, smittar det over publikum, seier Mælen.

– Såg du nokon skilnad?

– Kjempestor skilnad! Dei berre stråla i dag!

Framsyninga har vorte til på om lag fire månader. Med henne har ein draum gått i oppfylling for instruktøren og regissøren, som har hatt hug til å få til større dramaproduksjonar i distriktet, slik at folk kan på teater her i staden for å reisa til «byd'n. Ho vonar Askepott-oppføringa vert den fyrste av mange.

Ho deler æra for prestasjonen med mange, ikkje minst med Anne Cathrine Eiken, Vidar Sangolt, Arngunn Timenes Bell, Rut Oppedal Rasmussen og Amalie Jensen Tolo – hennar tidlegare dramaelev som Mælen no omtalar som sin karma – i kulturskulen. For ikkje å snakka om dei viktigaste aktørane: borna.

– Det er noko med det når fleire dreg det same lasset. Me har det så gøy saman. Det er difor me ikkje er utslitne og difor det vert bra, seier ho.

– Når er neste?

Etter framsyninga samla instruktøren og medhjelparane dei stort sett ferske dramaelevane for å rosa dei for innsatsen og gje litt praktisk informasjon.

– De fekk masse latter, grining og gåsehud. De har verkeleg klara å skapa mange kjensler. Eg er så stolt og imponert! sa ho til spirene.

– Verdas beste oppleving! sa Emil, ein av dei yngste på scena.

Borna gav, i tillegg til at dei ynskte mindre pizza med ananas i matpausen fredag, klart uttrykk for at dei ikkje er klare for juleferie frå dramatimane etter fredagens to framsyningar. Tvert om spurde fleire, altså allereie før Askepott var overstått, kva som vert neste oppføring.

Mælen seier til HF at ho ikkje kan svara på det enno, men ho håpar å få til ei årleg førjulsframsyning attåt mindre framsyningar med meir fokus på rein skodespelarteknikk komande år. Seinare vonar ho å få til større framsyningar også utanom førjulstida. Til dømes har ho tenkt på å setja opp Which Witch og Annie. Ogaå Charles Dicikens vert nemnd. Mælen seier at kulturskulen dessutan håpar på å kunna oppretta ei eiga line for teaterdans og ei teatergruppe for vaksne.

– Fantastisk! Eg trur folk er sveltefôra på slikt som dette i Kvam. No kan dei reisa her i staden for på Putti Plutti Pott i Bergen! seier kulturskulerektor Anne Cathrine Eiken etter premieren.

Vestprod AS stod for lyd og lys. Orkesterleiar var Vidar Sangolt. Han hadde med seg fem andre i bandet: Bahram Øvrehus, Ben Milenkovic, Christine Thiesen, Torgeir Kinne Solsvik og Vegard Eikeland Sangolt.

HF gjer merksam på at artikkelforfattaren har ei dotter som medverka i framsyninga. Red.