Trommis heidra med kulturpris
Sigmund Vestrheim var ein av åtte som fekk tildelt Sparebankstiftinga Hardanger sin kulturpris i 2020. — Alle som får 30.000 ut av ingenting, vert jo ganske glade. Dette betyr sjølvsagt kjempemykje, seier han.
Trommisen har allereie turnert i Europa, Asia, USA og Sør-Amerika, spela på verdas største festival og vunne ein spelemannpris saman med bandet til Boy Pablo. No får han heider for talentet sitt av Sparebankstiftinga Hardanger.
— Dette hjelper meg veldig av garde, sjølv om eg allereie er etablert og har komme godt i gang. Eg tek ikkje akkurat 30.000 for gitt, seier han.
– Kjekt at folk bryr seg
Ein må sjølv søka til Sparebankstiftinga Hardanger for å vera kandidat til kulturprisen. Det har sete litt langt inne for trommisen frå Øystese.
— Eg har aldri søkt før. Det var mamma som sa at «no må du søka før du vert for flink og for gammal», seier han.
Han er ikkje noko glad i å skryta over eigne prestasjonar, sjølv om merksemda og suksessen har vore stor. Merksemda er ikkje så viktig i seg sjølv.
— Eg er mest oppteken av å laga musikk, men det er jo kjekt at folk bryr seg, seier han.
Annleis musikalsk kvardag
Kulturprisen vart i år tildelt med heimebesøk. Vestrheim held for tida til i Øystese. Det var langt frå planen ei tid tilbake. Våren, sommaren og hausten var fullbooka med konsertar og turnear. No er alt avlyst, og det er uvisst når han igjen kan reisa rundt for å spela.
— Me spelar mest i utlandet, og det kan nok ta ei tid før det går an att. I mellomtida må ein berre gjera det beste ut av det.
Musikken vert på ingen måte sett på pause sjølv om konsertane vert det. Den rolege tida gjev han mykje tid til å laga musikk, vera i studio og halda på med ulike prosjekt.
— Når ein er ute og spelar, gjerne opp mot fem dagar i veka, vert det ikkje mykje tid til andre ting. Denne våren har eg vore i studio kvar einaste dag. Det er utruleg gjevande, og eg trur det vil løna seg på sikt. Når ting opnar att, kjem eg til å ha laga tre ulike plater med ulike folk. Slikt kunne eg aldri gjort i ein vanleg kvardag.
– Kjem godt med no
Avlysingane har også gjeve han tid til å fullføra bacheloren sin i utøvande rytmisk musikk. No får han driva med musikken på fulltid, utan å måtta tenkja på skule i tillegg.
— No får eg meir tid til det eg har mest lyst til. Ulempa er at eg no sjølv har ansvar for å strukturera dagane mine. Eg må prøva å få til ein struktur med tilnærma vanlege arbeidsdagar i studio.
Avslutninga på studiet fører også til at han må på utkikk etter studio, sidan han mister tilgangen til romma på skulen. Det er ikkje utenkjeleg at pengane frå Sparebankstiftinga går med til det, seier han.
— Det er så mange ting eg har lyst på, treng og burde hatt. Slik situasjonen er no, er det kanskje lurt å spara litt. Det kjem jo utan tvil heilt utruleg godt med å få ein slik pris akkurat no.
