Trebåtane kom i hopetal

Fredag byrja båtane å siga inn til hamna i Norheimsund. Ifølgje leiar for Hardanger Trebåt- og Handverksfestival, Geir Madsen, seig det fleire båtar enn vanleg.

– Om lag 55 båtar kom til festivalen. Det er i overkant av det me har hatt dei siste åra, fortel han.

Sjå bilete frå festivalen her:

Dei fleste båtane kom frå området mellom Bergen og Stavanger, men det var i alle fall eit unntak: Ein vintage racerbåt kom heile vegen frå Sverige.

– Båten kom ikkje sjøvegen. Eigaren kom med den på ein tilhengar og sjøsette den i Norheimsund, fortel Madsen.

Eigaren var ifølgje Madsen svensk-norsk og hadde aner i Ulvik. Han hadde nytta høvet til å køyra båten inn Hardangerfjorden til Ulvik.

– Det hadde visstnok vore ein livslang draum, fortel Madsen.

– Er nøgd

Madsen fortel at om lag 1.600 betalande gjester var innom marknadsområdet på kaien laurdag.

– I tillegg får alle under 12 år sleppa inn gratis. Det gjer også dei frivillige. Sundag slepp alle inn gratis. Sjølv om eg ikkje har eit nøyaktig tal, tippar eg at om lag tre tusen har vore innom marknadsområdet i løpet av helga. Det er om lag som det plar vera, seier han.

– Er du nøgd med festivalen?

– Eg er nøgd. Vêret var brukbart og folk har vore glade. Eg har fått mange positive meldingar frå båteigarane. Fleire har sagt at dette er den beste av alle båtfestivalane.

Gildt på gildet

I år som i fjor var «Handverksgildet», arrangert av Handverkslaget, ein del av Hardanger Trebåt- og Handverksfestival. Gildegjestene kunne kjøpa handverksprodukt og sjå produkta verta laga. Og dei som ville bruka eigne hender, kunne melda seg på eit av fire kurs.

Eit av kursa var i krakkproduksjon. På kurset fekk deltakarane ei tre timar lang innføring i korleis ein lagar ein krakk på gamlemåten. Deltakarane fekk utlevert fem trebitar. Desse skulle ved hjelp av kniv og øks gjerast om til ein fin krakk.

Helene Leigland Njaa, som er lærar på Øystese skule, var med på krakkurset. Ho underviser i kunst og handverk, men føler ho har eit svakt punkt når det gjeld sløyd.

– Eg håpar at kurset skal læra meg nokre teknikkar eg kan bruka i undervisninga. Om dette går veldig bra og eg tykkjer det er kjekt, kan det vera eg produserer fleire krakkar. Krakkar har ein alltid bruk for, seier ho.

– Kva vert den største utfordringa?

– Eg tippar det vert føtene. Dei skal stå på skrå, og dei skal vera skikkeleg festa. Det vert òg ei utfordring at eg ikkje er van med å bruka denne typen verktøy, seier ho.

Før kurset måtte deltakarane opplysa om kor mykje snikkarerfaring dei hadde.

– Eg kryssa av for at eg var nybyrjar, fortel ho.

– Kva skal du bruka krakken til?

– Eg skal måla krakken og ta den med meg på skulen. Me kan bruka den ved spesielle høve, som til dømes når nokon har bursdag. Bursdagsbarnet kan få lov til å sitja på krakken.

– Korleis har kurset vore til no?

– Eg tykkjer det har vore kjekt. Instruktøren er veldig tydeleg.

– Vert trygge

Instruktør Arne Eriksen fortel at målet med kurset er å læra deltakarane å bruka handverktøy.

– Dei får læra å bruka hendene på ein effektiv måte, seier han.

– Vert krakkane trygge å bruka?

– Det trur eg nok. Me brukar lim til å festa føtene. Handverkarane hadde lim i gamle dagar òg. Det var vanleg å bruka det på møblar. Det krev mykje kunnskap og presisjon å få føtene til å sitja hundre prosent fast utan lim, seier han.

Eriksen meiner kniven er det viktigaste verktøyet når ein lagar krakk på gamlemåten.

– Du får dette til utan øks. Det tek berre litt lenger tid. Du får det ikkje til utan kniv, seier han.