Snart klare for vinterfest

– Ifylgje lærarane ligg me bra an, og eg vil seia det same sjølv. Men det er små ting som må justerast. Me må øva inn riktig steg til riktig tidspunkt, til dømes, og snakka seinare.

Det seier Henrikke Steine. Ho er ein av 93 elevar på trinnet, og er med i dansegruppa.

Prosjektet med vinterfesten starta like etter skulestart. Då vart elevane delte i grupper. Veka før jul var det tid for å gå gjennom heile programmet saman. Det er mykje som skal koordinerast og haldast styr på: skodespelarar, dansarar, kulissar, musikk og kamera.

Vinterfesten har vore arrangert i årevis, men har som mykje anna hatt to år litt utanom det vanlege på grunn av pandemien. Fjorårets kull fjor fekk berre vist programmet til elevar, foreldre og spesielt inviterte, og året før vart heile festen avlyst.

– Alle har ei stor rolle

Prosessen til no har vore ganske bra, synest Steine. Elevane har fått gjort mykje på kort tid, meiner ho, og det har gått greitt å verta einige om handlinga. Manusgruppa har hatt hovudansvaret, medan medelevane har fått koma med ynske og meiningar. Stykket har fått namnet Draumedassen, som truleg seier litt om kva bygd det meste av handlinga finn stad i. Også ein viss skatepark er omtala i stykket.

– Kva har du lært av prosjektet så langt?

– Me har vel skjønt at alle eigentleg har ei veldig stor rolle. Om éin er vekke, går det gale, seier Steine.

Ho har dessutan lært seg å dansa og lært andre elevar å kjenna på ein heilt annan måte.

– Då eg fekk dans, trudde eg det var enklare enn det det er. Me har lært å telja taktar, å kjenna melodien og å laga ein dans ut frå det, seier Steine.

Kleint

Veslemøy Myklebust frå Ålvik er ein av skodespelarane. Ho er ikledd arbeidsklede og ber namnet «Torleif» i framsyninga. Ho fortel at før elevane entrar scena, gjer dei ulike øvingar for å sleppa seg meir laus og for å koma i rett modus. Skodespelarane har òg hatt besøk av ein dramalærar som har vist korleis dei kan gå inn i karakteren og tenkja som han. Det er for å spela betre, seier Myklebust.

Den siste tida har ho til dømes høyrt ekstra godt etter på dialektar for å verta mest mogleg «Torleif». Mest har ho høyrt på folk som snakkar «skikkeleg kvammamål», som ho kallar det. Det har hjelpt på. Å sleppa seg laus var litt kleint i starten, men no er det ikkje det lenger. Så snart gutekleda er på, er det ikkje så nøye, seier ho.

– Då kan eg drita meg ut så mykje eg berre vil, synest eg.

– Ein tolmodsprøve

Kontaktlærar Øystein Roe Sundsøy har ansvar for «PR-gruppa». Dei har laga programhefte og plakatar, og skal filma heile framsyninga.

Sundsøy omtalar øvingane som ein tolmodsprøve for elevane. Det er mykje venting, og gjennomkøyringane i gymsalen er utan mikrofonar. Det gjer det vanskeleg for alle i salen å høyra kva som vert sagt og å fylgja med. Når det er sagt, synest han årets kull er eit positivt kull. Det gjer det heile lettare, seier læraren.

Sjølv om venting kan vera keisamt, kan det òg føra til positive ting. Det har vorte mykje kortspel rundt borda, som igjen har ført til nye venskap. Noko av det kjekkaste med heile vinterfesten, tykkjer Steine, er at heile trinnet har kome mykje nærare kvarandre.

– Eg har snakka med folk eg ikkje har vore med eller snakka med før. Ein blir liksom kjent med folk på ein heilt ny måte, seier ho.

– Bruk heile deg!

Då avslutningsnummeret var over etter den fyrste heile gjennomgangen, sette elevane seg på golvet for å høyra domen frå lærarane. Avdelingsleiar og vinterfestveteran Anne Heidi Neteland Bjørke skrytte. Det gjekk utruleg bra, sa ho. Litt småplukk var det, men alt i alt var det mykje godt å ta med seg inn i juleferien.

Lærar Elisabet Aarekol har ikkje vore med på prosjektet, og såg stykket for fyrste gong. Ho kom med tilbakemeldingar om at det var mange flinke folk i sving, men hadde også nokre innspel om kva elevane kan øva på fram til premieren: å snakka seinare, å venda seg mot publikum og å bruka heile scena og heile seg.

Den fyrste veka etter nyttår vert alle skulefaga sette på vent i ei veke. Kvar dag skal det øvast, og øvinga går då føre seg i idrettshallen i Øystese, der framsyninga finn stad. Fredag er det premiere, og medelevar, foreldre og spesielt inviterte skal sitja i publikum. Laurdag er salen open for alle.

Både Steine og Myklebust kjenner seg klare og gler seg til framsyninga. Steine gler seg mest til tilbakemeldingane, og til å sjå korleis publikum tek det – og om folk synest det er morosamt.

– Og så gler eg meg til å stå der oppe å visa fram det me har øvt på, seier ho.