Punkrock med lokal kraft

Det seier Severin Stokholm Flatøy Flotve, frontfigur, gitarist og vokalist i det lokale punkrockebandet Dead Target, som fekk æra av å starta showet på Ålvikrock fredag kveld.

– Men sånn utanom er me fire snille gutar, som eigentleg lever eit heilt normalt liv, seier trommis Thomas Gjelseng.

Sveitte hender

Fire karar, to gitarar, ein bass og eit trommesett. Det er fem år sidan dei sist hadde konsert. Klokka nærmar seg halv åtte. Det viser på trommisen at noko er på gang. Han reiser seg. Trør nervøst rundt bordet. Slår av ein spøk. Set seg ned att. Trommar med hendene på låra. Ein slurk pils. Rettar på Judas Priest-singleten. Dreg handa gjennom den originale sveisen.

– Kva er du redd for?

– Å feila. Det er det eg tenkjer på. Folk brukar pengar for å koma og høyra på oss. Me må levera, liksom.

Om førti minutt skal Gjelseng og bandet på scena. Han varmar aldri opp. Så snart han set seg ned bak trommesettet, er nervøsiteten vekke. Alt forsvinn. Og då er det berre å «gønna» på, seier han.

Klare for verda

HF møter Dead Target backstage i kjellaren i Folkets Hus ein times tid før konserten. Lydsjekken like før gjekk bra, og instrumenta står klare på scena. Nokre t-skjorter med bandnamnet er trykte opp og ligg klare for sal i etasjen over. Bordet er fylt med snacks, telefonar, snusboksar, ei settliste og pils. Eller trygdepatroner, som gutane kallar det.

Bandet består av nemnde Gjelseng frå Ålvik og Flotve frå Norheimsund, i tillegg til gitarist Ole Ingebrigt Vik frå Øystese og bassist Jack Feng frå Norheimsund.

Flotve er i motsett ende av skalaen, samanlikna med trommisen. Vokalisten er korkje nervøs eller redd for å feila. Han ber på ein heilt annan sjølvtillit, og kjenner seg trygg på at konserten vil gå bra. Feber og sår hals fredag morgon stoppar han ikkje.

– Du er aldri nervøs?

– Jo, eg kan verta nervøs utanom, men det er dette eg kan og er flink til. Då vert eg ikkje nervøs. Me gjer jo det me sjølv synest er kult. Me har bra stil og bra låtar.

Spesielt interesserte kjenner gjerne att karane frå bandet Crime Time, som har vore litt av og på dei siste åra. Det heile dabba av då Flotve flytta til Oslo, fortel dei. Sistnemnde prøvde å dra bandet i gang att i 2023. Det lukkast han ikkje med, men han gav seg ikkje.

Det har teke litt tid å byggja bandet opp att, seier Flotve. På scena blir det heile teke litt på sparket, seier Vik.

Fyrst no har dei kjent seg klare for scena. No er dei klare for Ålvikrock. No er dei klare for å visa verda kven Dead Target er.

Sjå bilete frå konserten her:

– Tek sats

Nytt bandnamn og ny visjon måtte til, slo Flotve fast. I år har han difor skrive om nokre av dei tidlegare låtane, og ikkje minst kome med mykje nytt materiale. Ein av dei mest spela songane frå det gamle bandet – «Blast from the past» – vert, derimot, spela for siste gong på årets Ålvikrock.

– Kvifor?

– Me likar ikkje songen. Han passar ikkje inn i det me gjer no, seier Flotve.

I staden for å dra songen med vidare bestemte karane seg for at det var betre berre å verta kvitt han. 27. september slepper bandet ein debut-EP kalla «PUNX».

– No satsar de?

– Ja, svarar Flotve kontant.

– Så godt det lèt seg gjera, i alle fall, seier Feng.

– Me satsar, men eg kjem ikkje til å bruka opp alle pengane mine på dette. Eg har eit liv utanom, seier Gjelseng.

– 100 prosent

På dei få øvingane bandet har hatt saman det siste året, har tre av fire kome til duk og dekt bord. Alt er klart og sett opp, fortel trommisen. Det er Flotve som står bak og gjer «alt», seier han. Han sender e-postar, skriv musikk og styrer på. Han gjer ein stor og viktig jobb, seier Gjelseng.

– Så har me vore veldig effektive når me fyrst har øvd, seier Feng.

Flotve er også den som har fått til eit samarbeid med punk-plateselskapet Fücking North Pole Records og Bjarte Gjersvik Malum – populært kalla punkebjarte –, som vonleg kan skaffa bandet konsertar til dømes i Bergen.

– Me sit jo og håpar at nokon ringjer ein dag og vil ha oss til å spela. Men eg har ikkje ein sånn stor draum, eg. Eg vil berre ha det feitt, seier Gjelseng.

– Eg er glad berre me får spela live, seier Vik.

– Draumen min er at nokon skal koma bort til meg og seia at me lagar bra musikk, og at tekstane kanskje kan hjelpa nokon, seier Flotve.

Tekstane handlar om alt mogleg, seier han. Til dømes om å vera offer i eit usunt forhold, å verta behandla dårleg, å gjera dumme ting ein ikkje klarar å slutta med og om gamle flammar.

– Det du høyrer, er 100 prosent meg, seier Flotve.

«No brainer»

For festivalsjef Tommy Vikdal er denne helga truleg mellom dei travlaste og trivelegaste i året. Laurdag føremiddag melder han om ein vellukka fredagskveld i Folkets hus. Alt gjekk etter planen, og det var gode tilbakemeldingar å få både frå banda og publikum.

– Stemninga heldt seg oppe heile kvelden. Betre kan ein ikkje få det, seier festivalsjefen.

– Kvifor tinga de Dead Target til å spela?

– Det er ein del av essensen til Ålvikrock – at lokale band, unge som eldre, skal få stå på same scene og ha same backstage som dei andre banda. Dead Target er eit lokalt band, som lagar eigen musikk, og dei er flinke, unge og lovande. Det er ein «no brainer», seier Vikdal.

Laurdag ettermiddag melder også Flotve tilbake om ein bra fredagskveld. Truleg var det ny rekord med tanke på kor mange som dukka opp til det fyrste bandet, fortel han.

– Folk digga det. Det var sjukt bra respons, og kjekt å vera tilbake, seier Flotve.

Gitarist Vik er like nøgd. Det var rett og slett skikkeleg moro, fortel han. Folk sa etterpå at dei tykte det var tøft, og han synest også sjølv at dei spela ekstremt bra.

Festivalsjefen har tru på nok ein bra kveld laurdag. Førehandssalet av billettar har gjeve gode indikasjonar på akkurat det, fortel han.

Vikdal skildrar ei slags elektrisk stemning i bygda. Eit høgdepunkt for helga er det vanskeleg å koma med, meiner han. Forståeleg nok, med tanke på at han sjølv er med på å bestemma kven som skal spela. Vikdal er stolt over utvalet. Festivalen har med seg band frå Kvam, Bergen, Oslo, Sverige og USA.

Eitt høgdepunkt er likevel til stades. Det er når han ser folk kosar seg, har det kult og skryter av musikken og arrangementet.

– Det er det som gjev inspirasjon til å halda fram, seier den rocka festivalsjefen.