Ny kjempesuksess for kulturskulen: – Like før ei framsyning kjennest det som om eg skal eksplodera
Kvemmingane strøymde til juleframsyninga til Kvam kulturskule i endå striare straumar enn i fjor.
I fjor gjekk folk mann av huse for å få med seg kulturskulen sin versjon av historia om Askepott. I år var publikumsinteressa enda større. «Ei juleforteljing», basert på historia til Charles Dickens, stod på plakaten.
Kulturskulerektor Anne Cathrine Eiken fortel at medan det vart selt 1.179 billettar til dei tre framsyningane i fjor, auka talet til 1.325 billettar i år.
«Ei juleforteljing» handlar om den styrtrike gjerrigknarken og julehataren Ebenezer Scrooge, som gjennom møte med fleire spøkjelse lærer å setja pris på både jula og det å hjelpa andre.
På scenen stod 25 drama- og danseelevar, gutekoret Gullgutane, damekoret Fryd og ein gjeng vaksne menn som omtala seg sjølv som Gammen. Ved sida av sørgde eit lite orkester for musikken. I tillegg jobba eit stort apparat i kulissane. Eiken trur nærare hundre personar på ein eller annan måte har vore involverte.
– Gjekk heilt fint
Stykket hadde premiere fredag, medan det var to framsyningar laurdag. HF tok ein prat med Melita Grazuleviciute, som spela Scrooge, Signe Vik, som spela Bob Cratchit, og Anna Hildonen-Teigland, som spela eit fattig barn, mellom dei to laurdagsframsyningane.
– Korleis har det gått?
– Me hadde litt kostymeproblem fredag, men stort sett gjekk det fint. No gjekk det endå betre. Sjølv hugsa eg replikkane litt betre og sa ting meir rett, fortel Melita.
– Korleis er det å spela framfor nesten fem hundre personar?
– Når ein er bak scenen, får i alle fall eg litt nervar, men med ein gong ein kjem opp på scenen, går det heilt fint, fortel Signe.
– Før me starta, hadde eg fullstendig panikk. Det gjekk over med ein gong eg kom på scenen, seier Melita.
– Eg var eigentleg berre litt nervøs før eg skulle på scenen. Når eg står på scenen, går det heilt fint, seier Anna.
– Større enn i fjor
– Kva tykkjer de om denne framsyninga samanlikna med «Askepott»?
– Eg tykkjer begge historiene er fine, men denne framsyninga er større. Det er større scene og fleire folk både på og bak scenen, seier Melita.
– Men det var veldig kjekt i fjor òg, fordi det var første gong me hadde ei stor framsyning med eit stort publikum, seier Signe.
– Har de energi att til den siste framsyninga?
– Det er eig heilt sikker på at me har, seier Melita.
– Me skal i alle fall prøva så godt me kan, seier Signe.
– Me håpar fisken ikkje kjem til å døy, seier Anna.
Ho siktar til at dramalærar Siv Mælen gjerne samanliknar ei framsyning med ein fisk. Sym ikkje fisken, søkk han og døyr.
– Vert glad
Halvor Økland, som spela notidas juleånd, var ikkje med på «Askepott». Han byrja på kulturskulen i haust og stod på scenen i ei stor framsyning for første gong.
– Sjølv om eg er heilt ny, tykkjer eg at eg takla det å stå på scenen ganske godt. Når ein skal driva med teater, er det viktig å ha det kjekt. Eg tykkjer det er veldig kjekt med alle folka som ser på når eg spelar, seier han.
– Korleis har du det før framsyningane?
– Like før ei framsyning kjennest det som om eg skal eksplodera. Føtene skjelv og det gjer resten av meg òg. Eg tenkjer at dette ikkje kjem til å gå bra. Likevel har det gått ganske bra. Ein må berre gå på scenen og gje alt. Det rare er at etter at eg byrja med teater, har eg kjent meg gladare. Det trur eg skuldast at eg spelar ein veldig glad karakter. Hadde eg spela ein skurk, hadde eg kanskje ikkje vore så glad, seier han.
Tekniske problem
I begge dei to første framsyningane kom det litt ulydar frå høgtalarane. Ifølgje Eiken skuldast dette truleg mobiltelefonar.
– På alle prøvane var lyden perfekt. Men med ein gong salen vart fylt opp av folk med mobiltelefonar, kom det forstyrringar. Før den siste framsyninga er planen å be folk om å setja mobilane i flymodus, seier ho.
Teaterlærar Siv Mælen har vore både instruktør og skrive manuset. Ho har regien saman teaterlærar Amalie Jensen Tolo.
Mælen tykkjer det er ein fryd å stå på sidelina og studera dei som er på scenen.
– Eg spelar med og lever meg inn i det som skjer. Eg smiler, tårene triller og eg vert heilt varm. Dei er kjempeflinke. Eg trur eg har sufflert éin einaste gong i løpet av dei to første framsyningane. Dei på scenen er så på hogget. Når teknikken sviktar, har alle takla det veldig profesjonelt, seier ho.
– Velkommen attende!
Med to kjempesuksessar på rappen er det kanskje inga overrasking at kulturskulen vil laga ei ny framsyning til neste år. Planen er å laga ein versjon av eventyret «Snedronningen» av Hans Christian Andersen.
Dei tilsette på kulturskulen kjem ikkje til å kvila lenge på laurbæra. Allereie i januar byrjar arbeidet med å planleggja den nye framsyninga.
– Dette er ein prosess me held på med heile året. Musikken og manuset til årets framsyning var meir eller mindre klare allereie i mars, seier Eiken.
– Du kan kanskje seia at i kulturskulen har me jul heile året, seier Mælen.
Sjå fleire bilete frå framsyninga her:
