Laga krevjande kjærleiksfilm i fjellet

Filmskaparen flytta heim til Ålvik i fjor, og har sidan laga tre kortfilmar. Nyleg laga han sin fyrste spelefilm på Lilletveitstølen, som høyrer til garden hans.

– Å laga film utan straum er ikkje enkelt. Me visste det ville verta krevjande før me starta. Det har, i tillegg til det vesle straumaggregatet, gått med ei rekkje batteri, fortel Lilletveit.

Kortfilmane har hatt manus på om lag 10 sider, og blitt 20–30 minutt lange. Planen for sommaren var å lage ein kortfilm til. Men filmprosjektet vart utvida etter at skodespelar og manusforfattar Katrine Lovise Øpstad Fredriksen spøkja med å laga spelefilm.

Utvida manus

Lilletveit driv filmproduksjonsselskapet Radmager Film saman med Mathias Johannessen og Julian Frotjold Øien. Dei vart gira på idéen om å laga spelefilm. Då produsent Moira Boyle òg var einig, var den fyrste langformatfilmen komen på blokka.

Budsjettet og tida var avgrensa. Filmskaparane såg tilbake på det dei hadde klart å produsera av kortfilmar tidlegare, og stålsette seg for den lange produksjonen. Manuset til spelefilmen er på 60 sider. Dei bruka 11 samanhengande dagar med filming. Noko som resulterte i over åtte timar med materiale.

Frå hemn til kjærleik

Filmen handlar om eit kvinneleg par som bur på stølen om sommaren. Forholdet deira held på å gå i oppløysing. Den eine kvinna er sauebonde. Ho vil reisa ut og leita etter eit lam ho saknar, og dreg med seg kjærasten sin.

– Søk etter lammet vert samstundes søk etter kjærleiken dei har tapt, fortel Lilletveit.

Filmen har fått namnet «Åstas Bergmål» som betyr «kjærleikens ekko» forklarer Lilletveit. Filmen er fyrste del i ein tematisk trilogi som er kalla «Fjord & Kjærleik». Filmane skal ha ny forteljing og nye karakterar, men dei skal ha same tematikk og lokasjon.

Tematikken i spelefilmen skil seg frå kortfilmane. Medan den fyrste kortfilmen, «Vinterkviskringar», handlar om hemn, handlar «Over Ingenstad Ventar Eg» om døden. Filmskaparen fortel at han måtte gjera noko lettare, men som folk likevel kan relatera seg til.

– Det skjer tunge ting i denne filmen òg. Eg vil at folk skal kjenna seg att, og at dei i ettertid skal tenkja over det dei har sett, fortel Lilletveit.

Internasjonale filmar

Filmskaparen ser føre seg at dette er ein typisk festivalfilm i inn- og utland, men han håpar at filmen skal nå norske kinoar.

– Filmen har eit kunstnarisk preg. Han kan fort bli for treg for somme. Men eg trur at filmelskarar og kunstnarar set pris på han. Eg håpar at me når fleire, seier Lilletveit.

To av kortfilmane Lilletveit har laga tidlegare, har han vist fram på ulilke festivalar. Med filmen «Over Ingenstad Ventar Eg» har han reist i heile verda. Filmen har vore vist på festival i Stockholm, Portugal, Italia og USA. Lilletveit har nyleg byrja som lærar på film- og fotolinja på Voss Folkehøgskule. Han har vist filmen til elevane sine.

– Elevane vart imponerte. Dei skjønar kva filmen handlar om. Eg likar at tematikken er menneske og dei indre konfliktane me har, seier han.

– Nok Grünerløkka

For å laga kortfilmane, har filmteamet bestått av tre–fire personar, medan det i spelefilmen var åtte. Fire av dei var skodespelarar og fire produserte. Lilletveit har forstått at det er enklare å laga film når alle har tydelege roller og veit kva dei skal gjera.

Filmprosessen har lært Lilletveit at ingenting kan planleggjast for mykje. Han oppdaga at kvar minste ting som mangla, førte til stopp i produksjonen.

– Å laga film er eit slit. Det er hektisk og mykje må klaffa, men det er kjekt òg, seier Lilletveit.

«Åstas Bergmål» er sjølvfinansiert, og valet om å spela han inn i Ålvik er bevisst. Han synest det er for få filmar som viser noko anna enn Oslo.

– Det er lett å reisa til Bergen eller Oslo for å laga film, men turistane som kjem til landet trekkjer ofte til utkantane med fjordar og høge fjell. Eg håpar det norske publikum ønskjer å sjå dette på lerretet. Me har sett Grünerløkka nok no, seier Lilletveit.

– Ver kreativ og lag film

Filmskaparen fortel at filmproduksjon ikkje treng kosta skjorta. Mykje av utstyret kan ein no skaffa brukt, og ofte til ein billig penge, seier han. Lilletveit er ikkje i tvil om kva råd han vil gje til andre som drøymer om å laga filmar.

– Ha tolmod! Å laga film er ofte ein lang prosess, men me vil visa at ein ikkje treng mykje pengar for å lage film. Så lenge ein har dedikerte folk, er det berre å vere kreativ og hiva seg rundt og laga film, seier Lilletveit.

Sjølv om filminga er ferdig, er ikkje filmen ferdig enno. Filmen er no inne i postproduksjonsfasen. Det betyr at alt etterarbeidet skal gjerast. Lilletveit har starta arbeidet med å klippa råmaterialet til filmen.

– Om eg er heldig, er eg ferdig med å klippa til nyttår. Distribusjon tek òg mykje tid. Eg skal ikkje seia at filmen er ferdig neste år. Å seia at han er klar om to år er kanskje det tryggaste svaret, seier Lilletveit.