Gudmund måtte avliva sauen. Det blei ein prisvinnande film.

I haust har filmskapar og kvemming Gudmund Arne Lilletveit sanka inn prisar for kortfilmen «Over ingenstads ventar eg».

Filmen blir for augeblinken vist på festivalar rundt om i Europa, og har blant anna vunne pris for beste kortfilm og beste eksperimentelle film.

Prisdrysset starta på Bergen internasjonale filmfestival (BIFF) i oktober, der den stakk av med prisen «talent frå vest».

No, ein dryg månad seinare, har prisen og heideren byrja å søkka inn, fortel Lilletveit.

– Eg hadde sett meg ut to andre filmar i kategorien på BIFF som eg såg på som favorittar, så eg forventa ingenting, seier han.

– Då dei las opp tittelen på filmen og mitt namn, blei eg berre sittande og gapa i nokre sekund før me måtte opp på scena.

Avliva sau

«Over ingenstads ventar eg» handlar om Solvår, som hamnar i djup skuld og fortviling etter å ha slakta eit lam. Hendinga riv opp djupe sår frå fortida.

Lilletveit er sjølv sauebonde i Ålvik, og fortel at filmen er basert på sjølvopplevde hendingar.

– I fjor måtte eg avliva min første sau, og det gjorde inntrykk på meg. Det er ikkje lett å ta liv, sjølv om det er eit dyr.

Å skriva om hendinga blei ein måte å takla henne på.

Etter kvart blei teksten til eit manus. Heile prosessen blei gjort på rekordtid.

– Eg skreiv manuset i løpet av eit par dagar, og så filma me heile filmen i løpet av ei helg på garden.

Totalt fire personar bidrog til filmen, som var hundre prosent sjølvfinansiert.

Dei andre filmane som var nominerte i same kategori på BIFF, var mykje større produksjonar, fortel Lilletveit.

– Dei aller fleste, om ikkje alle, var finansierte av filminstitutt. Eg trur me var dei einaste utan.

Det blir heller ikkje inntekter frå filmen. Dette gjer Lilletveit og dei andre rett og slett for gøy, fortel han.

Applaus frå publikum

Før premieren på BIFF var Lilletveit nervøs for mottakinga.

– Eg lurte jo på om dette var noko som ville treffa folk.

Under visninga sat filmskaparen pinn stille og sveitta i hendene, fortel han.

Men Lilletveit hadde ikkje trunge å uroa seg. Publikum applauderte filmen.

Om du ønsker å sjå den prisvinnande filmen, men ikkje orkar å reisa rundt på festivalar i det store utland, må du smørja deg med litt meir tålmod.

– Ein seier at kortfilmar har ei levetid på rundt to år, så i 2026 vil eg kunna legga den ut sjølv ein stad, for eksempel på strøymetenesta Vimeo, seier Lilletveit.

Ny spelefilm

Forutan å vera filmskapar og sauebonde, starta Lilletveit som folkehøgskulelærar på Voss i haust.

– Det gjeld å finna tid til alt saman, ein balanse.

– Har du funne den balansen?

– Nei. Det har blitt særs lite tid til skriving og film i det siste.

Lilletveit har fleire prosjekt på gang.

Blant anna har han spelt inn ny film på garden i Ålvik, som han no jobbar med på klippa saman. Den kan du lese meir om her:

Han anslår at den vil vera klar om rundt to år.