Glimt frå Hardingtonar: Våt, men god retur

«Møtast» var overskrifta på årets festival – og mange møte vart det gjennom dei tre dagane han vara.

Både opningskonserten fredag og avslutningskonserten med Knut Reiersrud og Iver Kleive gjekk for stinn brakke. Men også to splitter nye konsept – frukostkonserten med bunadskledde kvinner i koret Fryd i Kabuso og afternoon tea party med pianist Frode Skag Storheim i Damesalongen på Thon Hotel Sandven – drog fulle hus. Dessutan vart alle dei 65 billettane med Fosse- og Tveitt-cruiset til Strandebarm med MS «Epos» selde.

Kanskje var ein del festival- og Tveitt-hungrige etter eit års festivalopphald. Faktisk vart Hardingtonar skipa til berre éin gong i perioden 2019–2023. Det var i 2022. I 2020–2021 vart han avlyst som fylgje av koronaen. I fjor tok arrangørane eit kvileskjer, både av økonomiske årsaker og for å fornya seg.

– Eg vil seia at det har vore ein suksess og ei veldig flott helg med mange gode musikarar i aksjon. Tilbakemeldingane tyder på at folk har hatt det kjekt og fått gode opplevingar, seier festivalsekretær Arngunn Timenes Bell i Hardingtonar.

Plaskande regn

Nokre av dei nemnde møta, og ikkje berre dei i baren, vart av det fuktige slaget. Den nye mobil- og utescena som stiftinga Hardingtonar har investert i og skal leiga ut, vart teken i bruk i hagen ved Thon Hotel Sandven etter ein liten lyfteoperasjon i førre veke. Nyvinninga hyste to konsertar, med høvesvis Bjørn Tomren laurdag kveld og Naboen min sundag, og viste seg på fleire vis å halda vatn.

– Scena opnar for mange mogelegheiter og kan verta ein ny arena me får mykje glede av, seier Bell, som sjølv stavra seg på krykkjer i helga etter eit beinbrot i foten.

Sjå fleire bilete frå konserten med Bjørn Tomren her:

Tomren gjekk klar det verste vêret. Verre var det då «naboane» Vegard Markhus og Bjørnar Sangolt spela. Regnet formeleg plaska ned. Anten hadde du regntøy, eller så var du gjennomvåt.

Men med klassikarar som «Rockesock», «Gyli Gyli Gong Gong» og «Knapp på magen» gjorde dei sitt beste for å halda varmen i dei kring 220 tilhøyrarane. Artistane sa til HF etterpå at dei var imponerte over at så mange trassa vêret og stilte opp.

Du kan sjå fleire bilete frå konserten med Naboen min her:

Heller ikkje paraden ein time tidlegare var velsigna med strålande sol, men regnet var ikkje like intenst då Sjøforsvarets Musikkorps førte lokale korps gjennom sentrum, frå meieritomta til hotellhagen.

Faktisk var det ei tid eit spørsmål om dei profesjonelle musikarane i det heile teke kunne delta, mest av omsyn til enkelte vêrskjøre instrument, men til sist skar dei gjennom og stilte opp. I motsetnad til dei lokale heltane – og dei fleste tilskodarane langs vegen – hadde gjestene korkje regnfrakkar eller sydvestar.

– Med tanke på vêret var frammøtet imponerande, seier Bell.

Sjå fleire bilete frå paraden her:

Talent

Sjøforsvarets Musikkorps spela både åleine og saman med tre lokale korps i idrettshallen sundag kveld. I fellesnummera framførte dei «Appalachian Journey» og «Månemannen», dirigerte av fagdirektør Bjørn Sagstad i Forsvarets musikk. Elles fekk tilhøyrarane med seg ein verdspremiere då «Nattsalme» av Benjamin Kallestein, inspirert av ein Jon Fosse-tekst som Inger Wilhelmsen Seljestad las høgt, vart framført.

På konserten medverka også Solveig Vadøy Furu (17) frå Ytre Ålvik i to nummer saman med proffmusikarane. Jenta som rett og slett elskar å syngja, hausta trampeklapp for innsatsen. Dirigent Bjørn Sagstad rosa den tøffe kulturskuleeleven, som framførte «Conqueror» og «Skyfall – ikkje songar for nybyrjarar der, altså. Etterpå fekk Furu ros av ein rørt songlærar, Nancy Eikeland Sangolt.

– Me vert litt ekstra glade når me ser henne i aksjon. Ho er modig og hiv seg på, seier kulturskulekollega Bell.

Ho synest det er synd at ikkje fleire fekk med seg korpskonserten. Idrettshallen var på langt nær fullsett.

Sjå fleire bilete frå korpskonserten her:

Finare og billegare

Utekonserten med Bjørn Tomren laurdag kveld erstatta den vanlege kveldskonserten med eit stort namn i idrettshallen. Bak avgjerda ligg to tankar, ifylgje Bell, nemleg at folk vil koma til Hardanger for å oppleva natur, ikkje idrettshallar, og at det rett og slett har vorte for dyrt å hyra dei mest kjende musikarane. Ein vert ikkje rik av å driva festival, røper sekretæren.

Utekonsertar medfører både ein del arbeid og ein viss risiko, men også storkonsertar i hallen krev mykje rigging, påpeikar ho.

– Det er ikkje så lett å planleggja eit festivalprogram, for det er vanskeleg å vita kva folk har lyst til å oppleva, konstaterer Bell.

Nytt av året var mogelegheita til å kjøpa festivalpass. Sjølv om det var billeg samanlikna med prisen for å kjøpa billett til kvar enkelt konsert, vart ikkje mange pass selde.

I år vart nokre ekstra frivillige hanka inn, i tillegg til at medlemene i Norheimsund Musikklag stilte opp nok ein gong. Dei utførte oppgåver som bering, rigging, rydding, vakthald, sal og ymse anna, i tillegg til at musikarane sjølve gjekk i parade og spela på korpskonserten.

– Den hjelpa er uvurderleg. Det er nok ein del i laget som har litt lange armar i dag! seier Bell.