Full fres på framsyning

Stolar og benkar var allereie fullsette då HF kom på plass tjue minutt før framsyninga skulle starta. Ungdomar i russeklede trippa fortare og fortare fram og tilbake i salen, og spente foreldre fylgde med. «Eg har ikkje sett sonen min heile veka», sa ei av mødrene.

Anders Botnen og Lars Stevnebø Kaale var mellom dei som stod i døra for å ta imot publikum. Sistnemnde kjende seg klar, men litt nervøs. Og verre ville det verta når han skulle gå inn att i salen og sjå alle i publikum, meinte han.

– Men sit alt som det skal?

– Ja, eg føler det har sete dei siste dagane, svara Kaale.

Sjå biletserie frå framsyninga:

«Mannabenk» og misjon

Litt surr med lyden førte til leven i høgtalarane ti minutt før start, som i alle fall vekte liv i ein fredagstrøytt journalist på fyrste rad. Truleg fekk det òg opp adrenalinet bak scena. Det vart med den eine glippen.

Framsyninga tok utgangspunkt i «Kjell» og «Håvard», som hadde gått på skule saman, og treftest att på ferie. Situasjonen var lett å kjenna seg att i, og klassiske skilnader vart trekte fram.

Den tøffe «Håvard» var tydeleg inspirert av Leo Ajkic, medan forsiktige «Kjell» minte om namnebroren i Olsenbanden. Publikum såg ut til å lika begge.

Historia rundt hovudpersonane og «den raude tråden» fall litt bort til tider. Det gav plass til meir sjølvstendige sketsjar. Då fekk publikum mellom andre helsa på den spreke treningsinstruktøren «Ann-Maybritt», «Jon Fosse», redaktør «Sigurd Laksen» og einstøingen «Ola Breivatn», for å nemna nokon.

Også dei nær sagt obligatoriske sketsjane om lærarrommet, Framnes Kristne Vidaregåande Skule og «mannabenkjen» dukka opp.

Betre enn venta

I pausen hagla det med ros blant publikumet i kakekø, og det viste att då framsyninga etter 2,5 timar, inkludert pausen, tok slutt. Frå scena fekk ungdomane ståande applaus. Då salen var tømd for folk, slo HF av ein prat med nokre av skodespelarane. Stemninga bar preg av adrenalin og glede. Alt gjekk langt betre enn venta, meinte fleire.

– Eg er heilt overvelda, sa Live Tonning Kjøsnes.

I tillegg til å ha hatt ansvaret som revysjef saman med Astrid Aksnes, var ho titt og ofte å sjå på scena i ulike roller. Ho spela til dømes «Kjell». På scena såg ho ut til å trivast. Teodor Græsdal Pedersen, som spela «Håvard», lét òg vel over premieren.

– På generalprøven stressa alle på bakrommet, men i dag var det mykje meir ro over det, fortalde han.

– Ikkje for seint

Noka stor feiring stod ikkje på planen. Det fekk venta til laurdagen, meinte Kjøsnes. Men ein god og samansveisa prat skulle gjengen ta seg tid til, sa Anna Flotve. Den siste veka har dei fleste ledige timane i døgeret vorte brukte i Holmatun. Russane er framleis ikkje leie av kvarandre, men vedgår at det har vore litt slitsamt.

– Men så har me jo ofte vore att lenge etter at me har vore ferdige, fordi me har hatt det kjekt, sa Kjøsnes.

Eit råd til neste års russekull er å tenkja på at det er utruleg mykje meir arbeid bak ein revy enn ein trur. Det er ikkje berre å skriva manus og spela. Alt arbeidet bak scena lyt òg tenkjast på, tipsa Kjøsnes. Og så er det lurt å delegera arbeidsoppgåver ganske tydeleg, meiner Flotve.

– Er det nokon i kullet som bør vurdera å verta skodespelar?

– Lars (Stevnebø Kaale, journ. merknad)! kom det raskt frå ei.

– Og Lars Kristian (Høydal, journ. merknad)! sa ein annan.

– Det er ikkje for seint å søkja på teaterskulen, trur eg, sa Kaale sjølv.