Ein draumekveld

I framsyninga Drømmedassen møtte publikum mellom andre Geir Tore – også kalla «GT» – som bevega seg mellom to verder. Det som skulle vera det fyrste kysset med draumedama ved «draumedassen», tok han med på ei intens reise, litt utanom det vanlege.

Før elevane entra scena, varma foreldra Ingunn Hildonen Teigland og Reidun Braut Kjosås opp publikum med eit «klappekurs». Teigland nytta høvet til å rosa skulen og festen.

– Me er heldige som har ungdomar som går på ein nydeleg skule, som satsar på vinterfesten og som gjer at ungdomane får oppleva samhald og kultur, får skapa noko saman og får vera heltar, sa Teigland.

Sjå fleire bilete her:

Etter både taktfast klapping og trampeklapp av dei over 600 i salen var stemninga sett. I publikum sat ungdomsskuleelevar, foreldre, tilsette og nokre spesielt inviterte. Laurdag var framsyninga open for alle.

– Litt nervøs

Figuren «Geir Tore», vart spela av fleire skodespelarar gjennom kvelden. I ei av verdene, der «Geir Tore» hadde vorte til Snøkvit, vart han spela av Ådne Kjosås.

HF hadde ein prat med Kjosås fredag morgon. Han var klar for premiere, og kroppen kjendest grei ut. Han hadde sove godt, men var litt nervøs. Det var likevel ikkje verre enn at det gjekk fint.

– Kva er du nervøs for?

– Å feila, svara Kjosås.

Det trong han ikkje vera. Replikkane kom på rams, og om noko ikkje gjekk som det skulle, var det i alle fall ikkje nokon i publikum som merka noko.

Spenning i kroppen

Den siste veka før premieren har vore moro, synest han, men det har òg vore mykje venting.

Måndag er det tilbake til kvardagen. Då lyt elevane ta igjen ekstra fag. Kjosås trur det skal gå greitt, men det vert kanskje litt tungt.

– Er det trist eller godt at det snart er over?

– Det er mykje spenning i kroppen, så det skal bli godt å få det ut og bli ferdig, trur eg, seier Kjosås.

– Er det nokon som har imponert deg denne veka?

– Eg synest Håvard Kolle har vore flink, seier Kjosås.

Kolle har spela den same figuren som Kjosås – «Geir Tore» –, men i ei anna verd.

– Stor skilnad

Det var ikkje berre på og bak scena elevar fekk visa kva dei kunne. Ved sidan av scena sat det heile åtte elevar og spela all musikken – alt frå Gunslingers til Dovregubbens hall og Morgan Sulele. Blant musikarane var mellom andre Vegard Sangolt på slagverk.

Den siste veka har det vore nokre parti som har måtta repeterast, seier han, men det har for det meste gått ganske greitt. Å spela trommer gjennom ei heil framsyning er ikkje heilt nytt for han. Trommisen har spela slagverk halve livet, og sat også bak trommene då Kvam kulturskule framførte Askepott før jul.

Dei andre musikarane i gruppa, som ikkje har spela så mykje før, har imponert han, seier han.

– Det er stor skilnad frå då me byrja å øva og til no, seier Sangolt.

– Korleis vert det å koma på skulen på måndag?

– Eg synest det har vore veldig kjekt med Vinterfest, så det vert litt kjedeleg å gå tilbake til normalen, seier Sangolt.

Med handa som innsats

Avdelingsleiar Anne Heidi Neteland Bjørke har vore med på å laga til vinterfest i ei årrekkje. Då HF møtte henne like før premieren, kunne ho fortelja at stemninga i elevgruppa hadde vore som den «alltid» er på premieredagen.

– Elevane er litt gira, litt nervøse og veldig blide. Når generalprøven var over – den sat så godt i dag –, var dei rolegare, sa Bjørke.

Sjølv gjekk ho med armen i fatle, og fekk ein spesiell takk frå rektor Frode Sandven etter framsyninga. Eit uhell dagen før sende henne til legevakta. Rådet om å ta det med ro og sitja stille med armen høgt tek ho truleg til seg fyrst etter at Vinterfesten er over.

– Enormt mykje jobb

Etter framsyninga kom det mykje ros frå scena, frå mellom andre ordførar Torgeir Næss. Elevane hadde all grunn til å vera stolte, meinte han.

– Eg har sett mykje bra skodespel, dans og song i kveld, og så må eg nemna manuset. Det vert drygare og drygare for kvart år. Det er eit utruleg bra skrive manus! Det skal manusgruppa ha all mogleg ros for, sa Næss.

Han kom også med ei helsing til dei som jobba bak scena, som hadde sydd kostyme og som hadde fått ting til å verka.

– Anten ein arrangerer ein festival, revy eller vinterfest, så gjer det seg ikkje sjølv. Det har de truleg merka ganske godt. Det er ikkje berre det ein ser – det er enormt mykje jobb som ligg bak. Utan gode riggarar og scenearbeidarar og folk som får ting til å verka, så vert det korkje Bygdalarm, Ålvikrock eller Live i Ståvikjå, sa han.