Berre sjå, men ikkje røra

Nærare bestemt er det snakk om øystesejord. Utstillinga vert å sjå i Kunsthuset Kabuso i fire veker frå opninga laurdag. Museet er det tredje i rekkja som viser utstillinga i år.

Utstillinga rommar både meir tradisjonell biletkunst, lyd- og videobidrag og nokre verk som av naturlege årsaker skil seg meir ut.

Noko av det mest iaugefallande møter ein straks ein kjem inn i utstillingssalen. Masoud Alireza har like godt levert eit ti meter langt og halvannan meter breitt, karbonmetta papirverk – «United» – som er spent opp med hjelp av magnetar og formeleg svevar midt i rommet. Grafitten har trengt inn i papiret og fjerna strukturen, noko som ifylgje presentasjonen skal gje gjestene ei førspråkleg oppleving.

Hud og bein – eller?

Eit anna verk som kallar særleg på merksemd, står tyske Daniela Bergschneider bak. Verket består av tre smale, høge skulpturar bygde opp av flortynt nylon og porselen. Den høgaste er om lag 2,4 meter høg. Skulpturane kan gje assosiasjonar til bein og hud. Bergschneider nyttar tekstil- og keramikkunst til å utforska tilhøvet mellom det levande og livlause, det organiske og syntetiske, og det kjende og framande.

«Oriri» fram barnlege lyster i fleire av gjestene.

– Eg har lyst til å ta på det, seier Kirsten McClellan Steine til kunstnaren.

– Det veit eg. Ein vil ta på det, men ein kan ikkje. Ein kan berre tenkja på det, seier Bergschneider, som slår fast at kunstverket kan minna om bein og hud.

Steine legg til at ho tenkjer på ei ryggrad når ho ser verket. Litt seinare har ho ombestemt seg – korallrev er assosiasjonen.

Kunstnaren har vore innom Hardanger Skyspace, men har ikkje stilt ut i Kabuso før.

– Veldig fint med veldig fint lys. Ein fantastisk stad, seier tyskaren.

Saman med henne står Åse Ljones, som kjenner kunstnaren frå Georgernes Verft i Bergen. Tyskaren har norsk kjærast og har planar om å bli i Noreg. Mellom årsakene er eit lite, men godt kunstmiljø i vestlandshovudstaden og betre stønadsordningar for kunstnarar enn i heimlandet, fortel Bergschneider.

Framstår på ulike vis

Fagleg leiar Sissel Lillebostad helsa gjestene velkomne til opninga. Ho påpeika at utstillinga vert ulik på kvar utstillingsstad, rett og slett av di lokala er svært ulike.

To av kunstnarane var til stades på utstillinga, som er ei årviss hending og rommar samtidsverk laga av vestlandstilknytte kunstnarar. Årets kunstnarar, i tillegg til dei to nemnde, er Victor Guzman, Robert Carter, Karl Ingar Røys, Grethe Unstad, Kristine Sandøy, Klara Sofie Ludvigsen, Christopher Jonassen, Bent Erik Myrvoll, Vilde Salhus Røed, Eleonore Griveau, Marit Helen Akslen og Magnhild Opdøl.

Kurator i år er biletkunstnar og konsulent Heidi Rødstøl frå Møre og Romsdal, som òg var til stades i Øystese. Ho takka Kabuso for å vera eit eineståande vertskap.

– Eg er audmjuk og takksam for å få vera kurator for ei 101 år gamal dame som Vestlandsutstillinga er, sa ho til dei frammøtte.

Kven som helst kan senda inn bidrag, men ein jury – kuratorar – avgjer kven som får vera med. Ho opplyste at mange sender inn bidrag til utstillinga. Gjennom arbeidet får ho innsyn i mange kunstnarskap.

– Kunsten er med, men møter ulike rom og kontekstar, og verka møter kvarandre på ulike måtar, sa ho.

Vestlandsutstillinga fylte 100 år i fjor.