Julestemning

Me er langt inne i desember. Regnet høljar ned utanfor vindauga. Julelysa dukkar opp på det eine huset etter det andre. Nokre vel ei enkel lyslenke, medan andre køyrer fleirfarga i blått, raudt og grønt. Huset eg bur i, har fått både lyslenkjer, blinkande nissar og eit par dyr som lyser ved inngangsdøra. Inne er det nissar, snømenn og heimelaga julepynt i alle krikar og krokar. Likevel er det ein ting som manglar. Julestemninga.

Eg har jobba i blomebutikk i 11 år. Der byrjar julevarene å koma inn allereie i oktober, og ein rekk å verta lei både pynt og jul lenge før adventstida er i gang. Det er amaryllis som strekkjer seg etter lyset og vert skeive. For ikkje å snakka om kor vanskeleg det er å få dei til å spretta ut på rett tid. Anten blømer dei eit par veker før jul, eller så får ein ikkje sjå fargen på dei før langt uti januar. Julestjerner er eit anna problembarn. Alle vil ha dei til jul, men dei fleste som har prøvd, veit kor lett dei mistar sjarmen. Dei ryk om dei vert utsette for kulde, og vatnar du for mykje, vert blada gule. Om du vatnar for lite, vert blada gule då òg.

Så er det kaoset. Frå slutten av november handlar folk som galne. Kjøpesentera er fulle av ivrige damer med sprengde handlenett, og menn som heng etter som slips. Born som er ute altfor lenge, fordi foreldra skal «berre nett». Det kan ein høyra! Når du står der midt i butikken og ditt vesle sjarmtroll ligg på magen på golvet og har sett sirena på fullt, då har du mi djupaste medkjensle.

Vanlegvis startar eg med julegåvene i juli, og er ferdig med minst sju slag lenge før advent. Huset plar vera rydda og pynta i god tid. I haust har eg sete bak eit tastatur, og vekene har flydd av garde. Plutseleg var desember over meg. I år har eg ikkje eingong starta på julebaksten, og pynten vart sett fram på skitne golv. Heldigvis er det nokre dagar att til å få på plass dei femti julegåvene. Eg trøystar meg med at det truleg vert jul i år òg.