Den viktigaste distriktspolitikken er næringspolitikk!

Isak Bayati, Vestland Unge Høgre

I heile Noreg, både i by og land, har vi små, mellomstore og store hjørnesteinsbedrifter som skapar arbeidsplassar og byggjer samfunn.

Dei bidreg stort til statskassen gjennom skatt. Av ein eller annan merkeleg grunn ser ikkje regjeringa på dei mange gründerane og bedriftseigarane som «vanlege folk». Dei vert mistenkjeleggjorde når det dei gjer, er ein stor samfunnsnytte i form av sysselsetjing, verdiskaping og deltaking i lokalsamfunna.

Formue målast ikkje berre i kor mykje pengar ein har i banken, det målast også i kva ein eig av eigedom, aksjar, maskiner og andre eigendelar. Dette resulterer i at mange ser seg nøydde til å ta ut pengar frå bedrifta for å kunne betale skatten uavhengig om ein går med underskot eller overskot.

Samanlikna med andre land har Noreg eit høgt skattetrykk. Derimot har vi heilt sidan krigen, uavhengig om det har vore ei Ap- eller Høgre-regjering, ført ei linje om ein føreseieleg skattepolitikk. Den linja har Ap- og Sp-regjeringa no gått totalt vekk frå!

I 2022, eit år som var prega av krig i Europa, auka straumutgifter, ei løpsk rente og tapt kjøpekraft for folk og næringsliv, vel regjeringa likevel å auke skattane noko så kolossalt. Hjørnesteinsbedrifter som allereie hadde sendt ut permitteringsvarsel og frykta for framtida si, blei av venstresida møtte med ein arroganse og lita forståing for kva dei faktisk bidreg med.

I valkampen i 2021 gjekk Raudt ut med sitt store ønske om 48 milliardar kroner i auka skattar og avgifter. Valresultata kom og det vart regjeringsskifte. Raudt gjorde eit historisk godt val og kom over sperregrensa. Ein skulle trudd at det dermed ikkje ville kome så kraftig skatteauke, men regjeringa klarte faktisk å utkonkurrere Raudt ved å auke skattane med over 50 milliardar kroner (!) på berre litt over eit år.

Det er brei politisk semje om at ein skal skatte etter evne, men det verkar likevel som om regjeringa og resten av venstresida meiner dette ikkje skal gjelde for næringslivet. Då regjeringa i haust, nærast over natta, sleppte tidenes «skattebombe», kunne dei like gjerne sagt at det ikkje er «vanlege bedriftseigarar sin tur» og at det ikkje «Vestlandet sin tur» heller. Dei har bevist gong på gong at dei sviktar næringslivet, og dei sviktar Vestlandet.

I tillegg til å gjere det vanskelegare for bedrifter toppar dei det med å flytte viktige statlege arbeidsplassar ut av Bergen og andre stader på Vestlandet.

Det er faktisk på tide med eit vestlandsopprør. Eit opprør mot så ufatteleg lita forståing for kva vi på Vestlandet bidreg med og kva vi skal bidra med å løyse framover. Vegane våre ser lite til pengane vi bidreg med. Vi har nok av utfordringar i framtida, anten det er det grøne skiftet, mangel på fagarbeidarar eller etterlengta samferdselsinvesteringar. Det siste Vestlandet treng no, er skatteauke og uføreseielege rammevilkår.

Regjeringa, og spesielt Senterpartiet, kan snakke så fint om distriktet dei berre vil, men utan det private næringslivet døyr lokalsamfunn. Vestlandsopprøret er i gang, og eg og resten av Høgre stiller oss heilhjarta bak det. Den viktigaste distriktspolitikken er næringspolitikk!