Daudprat!

Som alle veit – det blømer med inkjeseiande daudprat i dei ulike media. Heilt på tampen av det horrible året 2024 merka eg meg to ytringar føredømelege i så måte – Jonas Gahr Støre sin nyttårstale og Vetle Karlsen Eide sitt innlegg i HF 24. desember.

Vår statsminister talte til det norske folk, kom han så med eit politisk prosjekt som vekte oss opp til von og tru på framtida?

Diverre, det vart ein blodfattig tale. Ingenting om dei viktige sakene folk flest er opptekne av – aukande prisar på mat, straum og bustader. Klimakrisa nemnde han ikkje, heller ikkje Trump sine truslar mot allierte natoland.

Elles vart det mange flosklar, ein del sitat og ein del gode formål.

Men kor står vår statsminister, har han ei raud linje/grense i internasjonal politikk, kor vil han gå?

Det fekk me ikkje greie på!

I HF skriv teologen Vetle Karlsen Eide om det som kanskje hende i Betlehem for vel 2000 år sidan. Eg skriv altså kanskje hende fordi fleire bibelforskarar meiner Jesus vart fødd i Nasaret. Det er det òg gode grunnar for.

Då Matteus og Lukas skreiv sine oppfatningar om Jesu fødsel, hadde dei profetiane i GT som grunnlag – profetiar om ein jødisk konge av Davids ætt som skulle fødast i Davids by og fria folket frå brutal undertrykking.

Dei to forfattarane kjende kvarandre ikkje, difor vart det to heilt ulike forteljingar – noko som sjølvsagt ikkje er særskilt bra. Den eine kan vera sann, den andre usann – eller begge er usanne.

Presten konsentrerer seg om Lukas si forteljing, og han får med seg det meste – stallen, heilag familie, dyra på båsen, englesong i himmelhall og den lysande stjerna frå Matteus. Gode, gamle bilete me har togge på i ein god del år, og som no med fordel kunne vore bytte ut med friskare skilderi frå tida me lever i.

Vetle Karlsen Eide kunne konsentrert seg meir om tilhøva til dei kristne som lever i Betlehem i dag. Han skriv mykje om håp som han sjølv visst har mykje av, men kva håp har dei kristne som i 2023 la ned jolefeiringa i byen? Sionist og minister Ben-Gvir i Knesset har kalla kristne for blodtyrste vampyrar, og han vil nekta dei å høgtida jol. Er det då nokon grunn for håp? Her burde Karlsen Eide absolutt brukt storslegga.

Ljoset frå Betlehem har gjennom skiftande tider peika på ein Gud som bryr seg om alle, og vil det beste for alle – seier teologen. Dette er ikkje korrekt, og det veit han.

Han vedgår at dette kan kjennast fjernt på grunn av utfordrande omstende, utan å fortelja oss at desse omstenda er israelske krigsbrotsverk og terrorhandlingar. Det ser ut til at det er tabu å nemna staten Israel – kvifor?

Det er ikkje fyrste gongen eg les slikt teologisk daudprat som bryt med all historisk empiri. Denne guden som presten talar om, berga ikkje eingong «sitt eige folk» under 2. verdskrigen!

Me er i «Det heilage landet» der Jesus vart fødd. Israels Herodes og barnemordar, Netanyahu, er det utferda arrestordre på av ICC, heimane til to millionar menneske ligg i grus, foreldre har mista sine born og mange born står utan mamma og pappa. Helsestellet har kollapsa, ulike sjukdomar breier seg og Israel held fram med bombing av teltleirar og sjukehus i det nye året, og folket i Gaza har sjølvsagt mista håpet.

Men i Kvam lever framleis håpet mellom oss, påstår teologen – og dette håpet er «jesusbarnet som døden for evig batt».

Dette seier han når han veit at teologane og kyrkja i Kvam ikkje fylgjer i Jesu fotspor.

Og medan prestane i Kvam glodde på håpet i stjerna denne jola – fraus fleire nyfødde babyar i hel på Gazastripa!