Avdelingsleiar for basseng: Nytt heller dei ressursane ein alt har!

Gudmund Toreid, frivillig badevakt i Jondal gjennom mange år

Ullensvang kommune vedtok onsdag før påske å oppretta ei ny stilling som avdelingsleiar for basseng. 700.000 kroner i året skal det kosta, og pengane skal takast frå tilskot til idrett og idrettsanlegg. Målet er å styrka arbeidet med organisering av badevakter og arbeid med basseng, seier rådmannen.

Stillinga vil årleg – i lang tid frametter – tappa idrettsarbeidet i Ullensvang for store summar. For det er ein ting som er heilt sikkert: Det er lett å oppretta ei ny byråkratstilling, men nesten umogleg å inndra stillinga att.

Samstundes kunne me 24. mars lesa to innlegg i Hardanger Folkeblad (ved Brita Helleland og Inger Dyrnesli) om frustrasjonen over at bassenget i Kinsarvik har vore stengt for offentleg bading sidan koronaen slo til i mars 2020. Det verste er at både idrettslaget og Kinsarvik bygdekvinnelag ved fleire høve har vendt seg til kommunen for å få ein avtale om den offentlege badinga, utan eingong å få få svar! Det minste ein må kunna krevja, er at rette vedkomande i kommunen gjev eit svar og går i dialog med dei som ynskjer å hjelpa til med å få på plass ei badeordning.

Men nei! Her var det berre å venta, fyrst til kommunestyremøtet i desember der «badesaka» var oppe, så til møtet onsdagen før påske der ein oppretta ei ny avdelingsleiarstilling. Så skal det lysast ut, tilsetjast og lagast instruksar. Fyrst då kan den nye bassengsjefen ta til med arbeidet sitt. Og hugs: Denne personen kjem ikkje til å ta badevakter eller arbeida med det tekniske i bassenga. Dette er ei stilling som kjem på toppen av alle dei andre kostnadene med å driva dei seks bassenga våre.

Eg opplever Ullensvang kommune som ein særs raus og positiv samarbeidspartnar for det organiserte idrettsarbeidet, men her har det skore seg heilt. Haldninga til kommunen når det gjeld det offentlege badetilbodet ser ut til å vera: Her skal ikkje noko skje før den endelege kommunale organisasjonen er etablert, same kor lang tid det måtte ta!

Kvifor ikkje heller nytta dei ressursane ein alt har? Høyr her:

1. Kommunen har nyleg tilsett ein rådgjevar for friluftsliv og idrett, ein dugande ung mann som til og med er odding. Gje han i oppdrag å straks ta kontakt med idrettslag og bygdelag i Røldal, på Skare, i Kinsarvik og på Hauso for å få til ein avtale om drift av den offentlege badinga! (Eg er klar over at bassenget i Røldal av for meg ukjende grunnar har vore stengt lenge, men det må det vel kunna gjerast noko med?)

2. Som «gulrot» kan rådgjevaren lova 50.000 kroner i året som vederlag for å halda bassenget ope for offentleg bading minst to dagar i veka, tre timar kvar gong. I tillegg får vedkomande lag alle billettinntektene. Det skal kunna gje eit idrettslag, til dømes, om lag 100.000 kroner kvart år i ekstra inntekter. Gode pengar for idrettslaget, store pengar sparte for kommunen! Og jo flinkare dei er til å gjera badinga til ei god oppleving for folk, jo større vert inntektene. Med attraktive økonomiske rammer er eg overtydd om at eit veldrive idrettslag kan ta hand om den offentlege badinga på ein framifrå måte. Eit døme på dette er laurdagsbadinga i Jondal, som idrettslaget har drive i meir enn 40 år utan ei einaste avlysing (med unntak av koronastenging og periodar med oppussing av symjehallen).

3. For å gjera badinga i dei fire skulebassenga meir attraktiv, bør ein gjera det som representanten Elin Eide Brattabø var inne på i desembermøtet: å differensiera prisane. (Av og til kan det vera lurt å høyra på dei som har greie på det. Elin har i mange år hatt ansvaret for å organisera laurdagsbadinga i symjehallen i Jondal.)

For å få mange til å bruka bassenget, er røynsla vår i Jondal at ein må få mange til å kjøpa årskort. For brukarane av dei fire små bassenga, som har kortare sesong og berre ein brøkdel av opningstimane i Oddabadet, verkar det svært urimeleg at årskortet der kostar det same som i Odda. Det oppmuntrar ikkje til å kjøpa årskort! Sjølvaste kongstanken på møtet i desember var at med lik pris på årskorta i heile kommunen kunne folk velja nett kva for eit basseng dei ville. Det høyrest flott ut. Men: Kor mange småbarnsfamiliar i Kinsarvik vil køyra til Odda på familiebading etter skuletid, når det lokale bassenget ligg nokre få hundre meter unna?

Difor: Brukarane av småbassenga, som ikkje har planar om å reisa til Odda (eller Jondal) på bading, bør få kjøpa «lokale årskort» til halv pris. Fyrst når ei slik ordning er innført, har ein gjort noko for å oppfylla det andre delmålet i badesaka i desember: å styrkja dei lokale bassenga.

4. Gløym tanken om avanserte og kostesame billettsystem. Det enklaste er ofte det beste! I Jondal har me gått heilt over til betaling på Vipps, og det fungerer framifrå. På slutten av året får ein rekneskapssamandraget med eit tastetrykk. Når ein er på bading og kjøper årskort, vert namnet på personen eller familien skrive inn i ei liste som ligg på vaktrommet. Lista vert ført fortløpande etter dato, så det er lett for badevakta å halda kontroll med når årskortet er gått ut. Om dette vil fungera i Odda, der folk i mindre grad kjenner kvarandre, er meir usikkert.

5. Etter å ha vore i kontakt med aktuelle idrettslag og bygdelag, arrangerer rådgjevaren for idrett livredningskurs i kvar av dei fire krinsane, der det aktuelle laget på kvar stad må rekruttera 15–25 personar som kan tenkja seg å verta autoriserte badevakter. Den siste kursdagen (praktisk trening på djupna), kombinert med avlegging av livredningsprøven, må haldast i bassenget i Odda eller i Jondal. Autorisasjonen som badevakt gjeld i to år. Desse kursa må ein få til i vår, eller med ein gong skulen startar opp etter sommarferien.

6. Idrettslag eller andre som tek ansvar for offentleg bading, treng ikkje ein kommunal avdelingsleiar for basseng å forhalda seg til. Me i Jondal samarbeider tett med rektor, som har ansvaret for drifta av bassenget på dagtid. Det same bør kunna gjelda for dei fire små skulebassenga.

7. «Harmonisering av reglar for symjebassenga» er ein særs dårleg idé. Odda Folkebad har tredd sine reglar ned over hovudet på oss i Jondal, noko som berre har skapt frustrasjon. Kvart basseng treng sine reglar, og dei lokale brukarane må vera med på utforminga. Det er stor skilnad på eit 12,5 meter langt basseng med største djupne på 150 cm og det 25 meter lange bassenget i Odda med tre meter stupebrett!

Til slutt:

Det er vedteke å oppretta ei stilling som avdelingsleiar for basseng, men enno er ikkje stillinga lyst ut. Ikkje sløs vekk hundretusenvis av idretts- og anleggskroner på ei stilling ein strengt teke ikkje har bruk for! Gje heller rause tilskot til laga som tek på seg oppgåvene med offentleg bading. Bruk kompetansen til den nytilsette rådgjevaren for idrett og friluftsliv, slik at det skjer noko NO, og ikkje på ny går både vinter og vår!