Fri som fuglen i Krossdalen

Eline bur nemleg på ein gard i Øvre Krossdalen i Jondal. Når me er med henne heim på besøk etter skulen ein dag i april, har bøndene lagt kubæsj på bakkane for at graset skal veksa fort. Og då luktar det – ja, nemleg – litt bæsj i heile Krossdalen. Det bryr ikkje Eline seg om.

I lag med henne bur ikkje berre mamma Hege, pappa Gaute, veslesyster Anna (4) og veslebror Lars (1), men også over 30 store dyr. Familien har nemleg kyr. Og om ikkje det var nok, bur også morfar Lars og mormor Hildegunn i huset rett attmed huset til Eline.

Alle saman hjelper til med å driva garden og stella dyra, men det er morfar og mormor som er sjefane. Ein dag skal Eline og familien ta over ansvaret for alt.

Av og til er Eline og dei to små syskena med i floren. Der er det ein robot som mjølkar kyrne, men dyra må i tillegg få mat og ha det reint rundt seg. Eline hjelper til dømes til med å kosta golvet og gje kalvane mat og kos.

Eline og systera har veldig lyst på kaninar. Eline trur dei vil få minst to kaninar når ho skal begynna i 3. klasse. Mamma Hege har lyst på høner, fortel Eline.

I gardstunet har familien kjempegod plass. Når Eline ikkje er på skulen, likar ho å vera ute og leika og hoppa på trampolinen. Ofte gjer ho det i lag med veninna Enja. Ho går i same klasse som Eline og bur i Krossdalen.

I tillegg likar Eline å gå på ski, spela fotball og syngja i kor. Og etter sommaren skal ho begynna på noko som heiter kulturkarusellen.

Ingen av desse aktivitetane skjer der ho bur. Så i tillegg til å ta buss til og frå skulen kvar dag, må ho ta buss eller sitja på med nokon når ho skal vera med på aktivitetar i Jondal eller i skianlegget. Vegen er smal ein del plassar, og så er det nesten ei heil mil frå huset til Jondal. Og om sommaren køyrer mange bilar på vegen, for den same vegen går til sommarskisenteret på Folgefonna. Difor kan ikkje Eline gå eller sykla.

– Tanta til mamma går faktisk heilt til Jondal og opp att, seier Eline.

– Korleis er det å bu her oppe?

– Me kjem oss til det meste, og me er ofte i Jondal.

– Korleis er skulevegen din?

– Det går bra på bussen. Mamma jobbar på skulen, men ho må reisa litt tidleg, så eg må sitja og venta der om eg skal sitja på med henne. Eg får kvila og sjå litt på tv hos mormor før eg skal kle meg og gå til bussen. «Dalabussen» kjem alltid sist fram. Det er sikkert fordi me har lengst veg og fordi bussen er litt liten.

– Kor hadde du budd om du hadde fått bestemma sjølv kor du skulle bu?

– Kanskje heime? seier Eline medan ho sprett rundt på trampolinen i den varme vårsola.