– Eg har lyst til å verta sinnssjukt god

– Me har «started from the bottom, now we're here». Det er utruleg spesielt. Det er rart kor fort ein vert van med situasjonen.

Dei siste åra har vore rike på hendingar for Sigmund Vestrheim. Reisa med bandet til artisten Boy Pablo har gått innom ulike verdsdelar, Øyafestivalen i Oslo, Coachella Valley Music and Arts Festival i California, og scena på Chateau Neuf då Spellemannprisen for årets nykommar vart delt ut i fjor. For å nemna noko.

2020 vert annleis. USA-turneen er avlyst. Roskilde festival er avlyst. Bergenfest er avlyst. Boy Pablo var på turné i Europa då koronakrisa nådde kontinentet, og bandet måtte reisa heim før dei siste konsertane skulle spelast.

Sjølv godt etablerte musikarar opplever vanskelege tider. For eit band som framleis er på veg opp, kan det vera ekstra tøft.

– Alle ventar å leva av det dei skal leva av. Når du plutseleg ikkje kan det, vert det litt «wow, kva gjer eg no?» Men me må halda motet oppe og prøva å vera positive. Me er heldige som har eit eige plateselskap med kontroll over oss sjølve. Me har ikkje noko stort label som skal passa på seg sjølv først.

Kreativiteten blømer

Vestrheim er heime i Øystese i lag med si trulova, Sarah Nærø Pettersen, når HF treffer han. Tida i isolasjon bruker dei til å spela inn, skriva låtar, idémyldra, planlegga og gjennomføra idear.

Trommeslagaren held på med siste året av ein bachelorgrad i utøvande rytmisk musikk ved NLA Høgskolen i Staffeldtsgate i Oslo. Også skulegangen har vorte påverka av pandemien. Skulen er stengd og utstyr låst inne. Heldigvis har pappen ei løe med eige studio, der han og Pettersen kan øva, jobba og skriva musikk.

– Det er kjipt at skulen stenger, men det er ikkje verre for oss enn for andre. Me må gjera det beste me kan. Det som skjer når ein får strenge rammer, er at kreativiteten kan bløma endå meir. Når du vert tvinga til å ikkje gjera noko, føler du at du må gjera noko. Det er veldig kjekt å sjå kor mykje kult som skjer på musikkfronten i både Noreg og verda for tida, med profesjonelt produserte konsertar som vert strøymde live. Det er inspirerande å følga med på, seier Vestrheim.

Sjølv om det for tida er lite som skjer, skjer likevel ein del. Vestrheim har fleire prosjekt på gang. Gjennom skulen og miljøet rundt synest Vestrheim at han har funne folk som han har lyst til å arbeida vidare i lag med. Saman med Pettersen og andre musikarar frå skulen har han danna bandet Giddy Gang, eit hiphop-, soul- og r'n'b-prosjekt.

Det er greitt å ha noko å driva med ved sida av «jobben» i Boy Pablo. Bandet har sleppt ein mixtape på nettsida Soundcloud.

– Når eg er heime og skriv musikk sjølv, kan eg gjera det eg vil. Det er veldig kjekt, og det er gode folk med i bandet.

Ved sida av har han, ein annan frå skulen og nokre frå Noregs musikkhøgskole bandet Bang Bang Water Gun. Bandet sleppte nyleg singelen Disperse.

Havregryn på menyen

I tillegg til trommespelinga har Vestrheim byrja interessera seg for produksjon og studioarbeid. Planen til hausten var å byrja frilansa. Pettersen skal ta praktisk-pedagogisk utdanning, noko mange musikkutdanna gjer, men Vestrheim har fått nok av skule i denne omgang.

– Eg tenkte eg skulle ut og spela, laga musikk og slikt. Men når situasjonen no er så usikker, får eg nok eta havregryn fram til neste år.

– Ser du mørkt på det kommande året?

– Det ordnar seg sikkert, men eg veit ikkje. Alle spelejobbane har forsvunne. Det er litt spanande, du føler deg heilt uvitande og hjelpelaus.

Boy Pablo har nyleg fullført ei plate som snart skal sleppast, og 2021 var nesten fylt opp med turné. Mange av festivalane som vert avlyste i år, har tilbode bandet å komma neste år. 2021 kan verta travelt.

– Me håpar at det hjelper litt.

Sterkt inntrykk

Dei siste åra har vore «awesome, mildt sagt over all forventing». Boy Pablo har 2,2 millionar månadlege lyttarar på Spotify. Dei fem mest populære låtane har i skrivande stund 187 millionar avspelingar på den same strøymetenesta. Youtube-kanalen til artisten har 16 millionar avspelingar.

Turnear har bode på spesielle opplevingar over heile verda, som då Boy Pablo spelte for eit enormt publikum i Jakarta i Indonesia, eller då tåregassen hang i gatene i Chile, der familien til Boy Pablo, som eigentleg heiter Nicolás Pablo Rivera Muñoz, kjem frå.

– Det var protestar og vald i gatene. Alle andre band hadde kansellert, og det var like før me gjorde det òg, men kontaktane våre sa at det kom til å gå bra, og me var veldig forsiktige. Det var kjekt å sjå kor mange ungdommar som kom og høyrde på oss og kosa seg midt oppi det heile. Det gjorde sterkt inntrykk, seier Vestrheim.

Med Boy Pablo vart hobbyen karriere i ein forrykande fart. Det han hadde håpa skulle skje då han vart vaksen, skjedde plutseleg. Det har vore den beste læringa han kunne tenka seg.

– Me har hatt så mange konsertar, og det har vore heilt sjukt bra læring på mange plan. Musikalsk sett har eg vorte mykje flinkare på både trommer og produksjon. Og så er det ei utruleg kul oppleving å turnera og vera rundt folk 24/7, også folk du ikkje heng med til vanleg, som lydmann og lysmann. Det er ei god sosial læring, ein kickstart på det eg ser for meg vaksenlivet som musikar er. Eg lærer heile tida av alt mogleg av folk. Ein vert aldri utlært, og eg er framleis nysgjerrig. Eg har lyst til å verta sinnssjukt god.

Kreativiten held fram

Å følga musikkdraumen har løna seg for Vestrheim. Han meiner det er dumt å rå frå at unge skal følga draumane sine.

– Det kan vera vanskeleg å få stødig inntekt som musikar eller fotballspelar eller slikt. Men om ein ikkje prøver, får ein det i alle fall ikkje til. Om du har nok lyst, finn du ein måte å halda på med det du synest er kjekt, seier han.

For Vestrheim sjølv har planen endra seg. Då han byrja på Kongshaug musikkgymnas, såg han for seg ei framtid som session-trommis, med oppdrag for popmusikarar. Ein lærar oppmoda han om å prøva å skriva ein låt, og han oppdaga at han kunne skriva musikk. Og så skjedde altså Boy Pablo.

Utdanning er ein føremon, ikkje minst med tanke på kontaktane ein får, seier han. Lærarar på høgskulen har skaffa Vestrheim speleoppdrag, og han har mellom anna spelt inn plater med Oslo Soul Children, og han speler i konseptet Soul Church.

Når han ser fram i tid, ser Vestrheim for seg ei leilegheit i Oslo med eit eige studio, kanskje han deler det med Giddy-gjengen, som han har som fast 9–17-arbeidsstad når han ikkje er ute og speler. Han vil laga musikk og produsera plater for folk som vil jobba med han, i tillegg til å laga eigen musikk, halda fram med å vera kreativ og utfalda seg heile vegen. Uansett er målet å leva av musikken.

– Eg føler at eg har klart å klatra litt opp. Mange kjenner meg og eg har spelt med mange gode folk, både på scener og på plater. Eg føler at eg kan klara dette ganske bra, seier han.