Påskerenn med kos og kappestrid

Ein parkeringsplass full av bilar, ivrig prat og barnelatter fyller området ved Feta midt på dagen påskeaftan. Nokre har funne seg godt til rette i solveggen, medan andre traskar rundt på flata med sko eller ski på beina. Dei aller mest ihuga testar føret i skisporet som vart trakka kvelden før. Ein ting har alle dei frammøtte til felles: Dei er klare for årets påskeskirenn.

Sjå fleire bilete frå rennet her:

Dag Jarle Aksnes, Bjørn Øyri og Helge Børven ropar opp eitt og eitt namn på dei som skal gå kort løype. Borna er raske med å koma fram og henta startnummera. Når alle dei unge løparane er klare, sender Børven dei ut i sporet, ein etter ein. Dei tre karane fylgjer med på klokkene og passar på tida.

Trufast kylling

Fyrst ut er Lio Aksnes Mæle. Tilskodarane heiar og klappar medan han susar av garde i godt driv. Vidare fyk borna ut frå startområde med fast tidsintervall.

Midt i den om lag tre hundre meter lange løypa står det ein stor påskekylling. Han syrgjer for at borna får litt drivstoff på vegen. Drivstoffet, i form av smågodt, vert teke godt imot av dei forbipasserande. Nokre har knapt tid til å ta seg ein bit. Andre nyttar høvet til å ta ein grundig sjekk i posen, på jakt etter favoritten.

I den gule påskekyllingdrakta dukkar Anne-Britt Berge opp. Ho fortel at det ikkje er fyrste året ho står og deler ut søtsaker i løypa.

– Denne oppgåva har eg hatt i mange år. Drakta tek eg fram éin gong i året, seier Berge.

Sjølv meiner ho at ho byrjar å verta for gamal for slikt. Men då ho snakka om at ho hadde fått tak i ein erstattar, fekk ho klar beskjed frå fleire born om at ho ikkje fekk lov til å gje seg, fortel ho. Dimed har ho også i år på seg den gule drakta.

Nokre av borna går for eiga maskin. Andre får støtte og draghjelp av ein trygg og god vaksen. Ein kvartett sit godt plassert på ein kjelke medan foreldra syrgjer for framdrifta. Det er med andre ord mange måtar å koma seg gjennom løypa på.

Når dei som går den minste runden, har kome i mål, er det ny runde med utdeling av startnummer. No er det dei som skal gå den store runden, på kring éin kilometer, sin tur.

Familieoppgjer

Medan enkelte av deltakaren tek rennet nokså uhøgtidleg, er det knallhard familierivalisering mellom Tron-Helge Johansen og svigerfar Bjørn Trygve Torpe.

– Det einaste som gjeld, er å slå svigerfar, seier Johansen.

Dei to karane deltek for sjette gong. I starten var det Torpe som gjorde det best av dei to.

– Men då han fekk nye ski, som er like gode som mine, blei Tron-Helge best, innrømmer den eldste av dei.

Så seriøst tek dei rennet at Torpe eitt år smurde på eit godt lag med klister før start. Sabotasjen fekk ikkje svigersonen vita om før året etter, fortel han.

– Eg trudde berre at eg hadde dårleg glid. Men det er greitt å kunna skulda på skia, seier Johansen.

Når dei to rivalane snakkar med HF, er det enno uklart kven som har gått raskast i årets renn. Men Johansen har ei god kjensle, fortel han med glimt i auga.

30 år med skileik

I den lengste løypa ventar det små motbakkar og ein humpete nedfart. Alle kjem seg heilskinna frå start til mål. Børven, Aksnes og Øyri passar på at tidene sirleg vert noterte for hand.

Det uformelle rennet i Fitjadalen påskeaftan har 30-årsjubileum i år, fortel Aksnes. Det heile byrja med at dei tre fedrane ynskte å finna på noko moro for borna. Sidan vart tilskipinga ein tradisjon for hytteeigarane, familie og vener.

– Det har vorte eit samlingspunkt for alle hyttene her. Det tykkjer me er moro, seier Aksnes.

Dei fyrste ti åra har rennet vorte arrangert på ulike stader i Fitjadalen. Sidan vart rennet flytta til nedsida av parkeringsplassen, då dei fekk bygt eit grindbygg på området, forklarar Aksnes.

– Alltid likt

Talet på deltakar laurdag er ny rekord, med 72 born og vaksne på lista. Vanlegvis plar det vera 35–40 startande, seier Aksnes.

I tillegg til at dei frammøtte kan delta på renn, vert det laga til bål med moglegheit til å grilla pølser. Målet er at alle skal ha ei hyggjeleg stund saman, forklarar Børven.

I løpet av dei 30 åra med skirenn har det vore få endringar, fortel Øyri.

– Me har alltid gjennomført det likt, og det har alltid vore den same komiteen, seier han.

Dagar ein hugsar

Opp gjennom åra har arrangørane laga seg gode rutinar, fortel dei. Fredag kveld vert bruka til å setja opp det som trengst og laga løypa. Skisporet vert trakka av både vaksne og born.

– Borna er så spente. Dei berre lyt få vera med, fortel Børven.

Ifylgje karane skal det mykje til for å stoppa rennet. Om det er skodde og regn eller strålande sol, har lite å seia. Ikkje overraskande er frammøtet ifylgje Aksnes noko mindre på gråvêrsdagar.

– Me har sete her i snøbyer òg. Men det gløymer me, seier Øyri.

– Det er desse dagane, som i dag, me hugsar, legg Børven til.