Gode vener byggjer kassebil med stil

Olve og Selmer er to gode vener. Dei er også naboar og bur på kvar si side av vegen i Telstø, midt mellom Klyve og Fykse. Gutane er veldig glade i å finna på aktivitetar utandørs og kan halda på med fleire prosjekt samstundes.

Dei siste to månadene har dei vore spesielt opptekne av éin ting – å byggja kvar sin kassebil. Kameratane har nemleg meldt seg på Holmatun Grand Prix, som går av stabelen i Øystese 10. juni.

– Eg er veldig spent på kor mange premiar me vinn, seier Selmer.

Sjå film frå då gutane testa bilane:

Tempo Mæland og Gulrotbonden

Dei to gutane viser stolte fram doningane sine når HF er på besøk. I tunet til Olve står ein knallraud bil. Designen kan minna om ein klassisk amerikansk hot rod. Han har fått namnet Tempo Mæland.

– Det var det pappa som kom på, seier Olve.

Like ved står ein oransje bil, utan dører, med nokre gulrøter av tøy i ein kasse bak. Gulrøtene er det mamma Wenche Rykkje som har sydd. Ho og far til Selmer, Per Morten Storholm, hjelper til med å leggja ei diger gulrot på taket. Det oransje gliset, Gulrotbonden, høyrer til Selmer.

– Her er det ein kombinasjon av fort- og kortreiste gulrøter, fortel Wenche.

Sidan byrjinga av mars har gutane halde på med olabilprosjekta. Selmer fortel at han fekk høyra om løpet av ein lærar på skulen. Kort tid etter hadde han overtala både kompisen og foreldra til å byggja bilar.

Frå skisse til olabil

Fyrste steg i prosessen var å avgjera utforminga. Kameratane sette seg ned med blyant og papir og teikna fleire skisser. Selmer fortel at han er veldig glad i båtar, og at han fyrst var inne på tanken å laga ein båt på hjul. Til slutt fall valet på Gulrotbonden.

Olve har fått god hjelp av pappa Magnus Mæland til å skru og snikra saman bilen. Av bestefaren på Klyve har han fått diverse materialar. Åtteåringen demonstrerer at døra til bilen fungerer som ho skal, og peikar medan han forklarar.

Saman med faren har han fått på plass ein god handbrems. Ein knakande god ein, som stoppar bilen med éin gong, hevdar han. Ein spegel er på plass oppe i høgre hjørne. Då har han kontroll på dei som kjem bak, fortel Olve. I front har han fått på plass støytfangar, og bakpå har han laga til eit bagasjerom.

– Der kan eg leggja ekstra vekt for å få bilen til å trilla raskare, røper Olve.

Rikeleg med Wunderbaum

Selmer har gått for ein annan variant. Det var ikkje plass til dører, men det gjer ikkje noko, forsikrar han. Truleg skal faren få på plass nokre reimer til bilbelte, slik at det ikkje er fare for at han ramlar ut i fart.

Hjula til bilen stammar frå ei gamal barnevogn, medan rattet kjem frå ein skikjelke. Gjenbruk er ein raud tråd. Bakarst har han skrudd fast eit gamalt busskilt.

Bilane er så å seia klare. Berre noko småtteri står att, forklarar gutane. Båe har planar om å få på plass bilbelte og frontlykter.

Éin detalj har fått høg prioritet. Det er nemleg ikkje ein skikkeleg bil før han har ei god samling med Wunderbaum i spegelen eller taket.

– Det er viktig at det luktar god, understrekar Olve.

Team Traktorklubben

Foreldra til Selmer og Olve tykkjer det er moro å hjelpa til. Båe fedrane har vore med på fleire kassebilløp i ungdomen.

– Før hadde me løp på Fykse. Då køyrde me ned siste del av Bjørkevegen, fortel Mæland.

Han har ikkje tal på kor mange bilar han har bygd, men nokre har det vorte.

Dei to kompisane utgjer ein del av Team Traktorklubben, som har kring fem medlemar. Sjølv om dei stiller til start med kvar sin bil, er dei ikkje redde for å hjelpa kvarandre med førebuingane. Samhald og venskap trumfar konkurranseinstinktet, hevdar dei.

Bilane har vorte testa fleire gonger. Då har foreldra bidrege med transport til Fykse, for så å vera vaktar langs vegen. Ifylgje mamma Wenche har Selmer hatt 10 til 15 turar langs vegen. Han har med andre ord vorte godt kjend med bilen.

No gler gutane seg til å testa krefter mot både jamaldringar og vaksne. Dei er spente på bilane til motstandarane, og dessutan kor mange publikummarar det vil vera.

– Eg håpar mange vil koma og heia, seier Selmer.

– Eg er spent

Arrangementet er det eigarane av Holmatun AS som står bak.

– Me ynskjer å laga til noko kjekt som me vonar kan verta ein tradisjon, seier Eirik Kvarv.

Han fortel at han har delteke på liknande løp andre stader då han var yngre. Då ideen om eit lokalt olabilløp vart drøfta opp, var fleire positive, seier han.

For å kunna stilla til start, må tre krav vera innfridde. Doningen skal vera på hjul, kunna styrast og ha eit bremsesystem. Dessutan må føraren av bilen vera sikra med hjelm, hanskar og sko, forklarar Kvarv.

Løypa vil starta ved ungdomsskulen i Øystese og ha målgang utanfor Holmatun. Det er ikkje berre om å gjera å ha eit framkomstmiddel som trillar raskast mogleg. Han lyt også ha ein viss svingradius, då det vil vera nokre hinder som skal passerast undervegs, fortel arrangøren.

Fleire kategoriar

Fleirtalet av dei påmelde er born og unge, seier Kvarv. Alle som stiller, skal delta i same klasse. Men det er ikkje berre bilen som er raskast frå start til mål som får premie, understrekar han. Fargekombinasjonar, kreativitet, tryggleik og aerodynamikk er nokre av kategoriane som kan verta premierte.

Når ein arrangerer noko for fyrste gong, er det vanskeleg å vita kva ein skal venta, fortel Kvarv. Han vonar at flest mogleg vil stilla opp, anten bak rattet eller som publikum.

– Korleis vert arrangementet?

– Det er umogleg å seia. Men eg er veldig spent! seier Kvarv.