Stokkand er vanleg i naturen, men sjeldan å finne i butikk: Korfor et me ikkje stokkender?

Andekjøt er for mange ei delikatesse. Men stokkandkjøt er det stort sett berre jegerar som et.

Stokkanda er den vanlegaste anderasen i Noreg. Men likevel er det sjeldan du ser henne ligga klar til å etast i frysedisken eller på menyen på restaurantar.

– Stokkender er både god mat og spennande jakt, fortel Espen Farstad som er andejeger og informasjonssjef i Norges Jeger- og Fiskerforbund, til Forskning.no.

I all hovudsak er det jegerane sjølve som et andearten.

– Det er ikkje nok tilfang. Om du vil ha stokkandkjøt, må du ta jegerprøva, forklarar Farstad.

Over dei siste åra har det vore nedgang i andejakta. Farstad seier det blei skote over hundre tusen ryper i fjor, men berre 7.850 stokkender.

Under jaktsesongen på stokkender som varer frå august til desember er det lov å jakta fuglane ein finn i byar og på tettstader. Likevel tykkjer ikkje Farstad det er det same.

– Du kjem ikkje i jaktmodus når dei kjem bort til deg og nappar deg i armen. Det er ikkje noka utfordring i dei.

Pekinganda er den vanlegaste oppdrettsanda og det er betydeleg færre som driv andeoppdrett samanlikna med andre typar fjørfe i Noreg i dag. Ho veks raskt og veg oppimot 3,5 kilo når ho er slakteklar etter berre 50 dagar.

Ifølgje historikar Fredrik Grøn var det berre vanleg med andeoppdrett på større gardar før i tida. I 1929 var det tre millionar høner på norske gardar, men berre eit par tusen ender.

(©NPK)