Synest alt i alt at dei er flinke

Medlemene vil ha meir fart i planutvalsmøta, men ser elles ikkje trong for endringar i eigne arbeidsmetodar.

– Eg synest me er for lite effektive i møta, at me bør få på bordet alternative framlegg raskare, og at me brukar administrasjonen litt for mykje til orienteringar, sa Even Øyri (Ap) då utvalet med det kronglete namnet drøfta eigeninnsatsen 27. juni.

Fleire av dei 11 medlemene i nærings-, plan- og bygningsutvalet gav Øyri støtte i alle fall i det fyrste synspunktet: tempoet i møta. Utvalsleiar Ottar Randa (H) har gjort det til tradisjon at han i så godt som kvar einaste sak bed administrasjonen gje «en liten redegjørelse» for saka i form av ein presentasjon.

Vil ha opp tempoet

Praksisen kostar for mykje tid og tilfører ikkje meir enn det alle skal ha lese på førehand i sakspapira, påpeika fleire medlemer.

– Det er litt overflødig. Me bør bruka administrasjonen til å svara på spørsmål og skaffa avklaringar, så får me raskare avgjerder i sakene, sa Øyri.

– Eg følgjer Even. Det er ikkje naudsynt å ha alle sakene opp på veggen, sa Herleif Tveit (Sp).

Etter hans syn er det fyrst og fremst i samband med fyrste gongs handsaming av reguleringsplanar, som gjerne er omfattande saker, det er naudsynt å få saka presentert. Bjørgulv Hauger (Frp) minte om at det kan vera vanskeleg å sjå detaljar på kart på datamaskina, og at det kan vera greitt å få dei blåsne opp på veggen.

– Tidsbruk er balanse

Randa minte om at det er hans ansvar at alle får høve til å fremja meiningane, og at somme truleg har meir trong for presentasjonar enn andre.

– Alt kan strammast opp, men i enkelte saker bør ein ha ein «redegjørelse». Me er på ulikt nivå. Tidsbruken er ein balanse, sa leiaren.

Borghild Storaas Ones (Ap) sa at rådmannen framleis kan rekna med at det fyrst og fremst er i saker der administrasjonen har gjeve negativ tilråding, altså innstilt på å seia nei til søkjaren, at rådmannen må rekna med å måtta gjera greie for saka.

Reagerte på fellesframlegg

Øyri framheva at det er viktig at sakene er godt drøfta i partia før møta. Kari Torpe (Sp) sa at gruppene godt kan gje signal dersom dei synest enkelte saker er vanskelege og krev meir tid og kunnskap.

Lisbeth Fredheim Oma (KrF) sa at ho har hatt ei bratt læringskurve i utvalet, men at ho synest tonen mellom politikarane er god. Ho sa at ho har reagert på at det er eit visst press for å samordna ulike framlegg for å få til fellesframlegg, altså forslag som alle partia stiller seg bak.

– Det kan stoppa ein god diskusjon, sa ho.

Randa framheva at samspelet handlar om å gjera einannan gode.

Liten spørjetime

Så mykje handfast kom ikkje ut av eigenvurderinga, om ein ser bort frå ein fast «minispørjetime» eller eit «politisk kvarter» i den faste, opne timen i kvart møte. Då skal dei folkevalde kunna stilla spørsmål om stort og smått som plagar dei.

Det er i og for seg ikkje noko nytt, for ein del av den opne timen er ved behov også tidlegare nytta til slike føremål. Herleif Tveit sa at rådmannen bør få høve til å finna svara på førehand, slik at han ikkje må svara på sparket. Rådmann Arild M. Steine minte om at politikarane sjølve har vedteke fristar for å senda spørsmål.

– Det er å greitt å retta seg etter dei, formana han.

Opplæring og næring

Borghild Storaas Ones (Ap) etterlyste opplæring på ulike felt i den opne timen. Steine sa at han ynskjer å få tilsendt innspel om kva medlemene saknar opplæring i.

Hauger ynskjer at byggjenæringa skal få taletid i møte for å presentera seg.

Lobbyisme var ikkje tema i debatten. Tveit sa at dei politiske prosessane fungerer greitt. Medlemene får ein del innspel frå tiltakshavarar, drøftar dei og sakene i gruppene, spør administrasjonen om noko er uklart, og samordnar med andre gruppeleiarar. Ones sa at kommunikasjon mellom gruppeleiarane er ein fordel i eit utval som er veldig arbeidskrevjande.

– Det skjer mykje heilt fram til møta, røpte ho.

Rådmannen bad om synspunkt på kvaliteten på saksutgreiingane. Han fekk ikkje mykje kjøt på beinet, men Herleif Tveit etterlyste eit klarare skilje mellom kva som er ny og gamal informasjon i saker som er handsama tidlegare. I slike tilfelle kan sakspapira vera til forvirring, meiner han.