– Folk tek omsyn til naboen

Det er positivt å bu på landet i koronatida, meiner dagleg leiar Christel Johansen i Herand landhandleri. Men ho fryktar mangel på turistar i sommar.

– Me har ikkje merka hamstring på butikken. I eit lite samfunn der ein kjenner alle, er det enklare å tenka på dei rundt deg. Me har ikkje opplevd at folk er omsynslause. Folk tek godt vare på einannan og handlar for naboen. Me har berre fine historier, seier Johansen.

Samanlikna med historier ein les på nett, må Herand vera blant dei flinkaste lokalsamfunna i Noreg, meiner Johansen.

– I byane vert det meir upersonleg.

Bekymra for sommaren

Det er annleise dagar også på landhandleriet. Folk held avstand, men pratar som vanleg.

– Det er ikkje krisestemning. Folk handlar gjerne éin gong i veka heller enn tre eller dagleg, seier Johansen.

I det siste har bakevarer, pølsebrød, ketsjup, eingongsgrillar og annan kosemat vore populært.

At folk held seg meir heime, er positivt for landhandleriet. Bygdefolket som jobbar i Odda eller Jondal og elles handlar der, nyttar no nærbutikken meir.

På den andre sida har butikken pleidd å laga middag til nokre lokale verksemder. Det kan ein ikkje gjera no.

Når folk handlar sjeldnare, trur Johansen at dei handlar sunnare.

– Når ein planlegg handleturen éin dag i veka, unner ein seg ikkje like mykje usunt som når ein handlar når ein er svolten etter jobb, seier ho.

Det som bekymrar Johansen, er sommarsesongen. Ho merker allereie mangelen på hyttefolk. Om situasjonen held fram, vil det verta eit stort problem for butikken.

– Me er avhengige av turistane for å få den ekstra inntekta som held oss i live gjennom året. Førebels tek me det dag for dag, seier ho.

Mykje reinhald

Éin fulltidstilsett vart sett i karantene tidleg, og Johansen har teke inn ekstra bemanning.

To dagar i veka – og elles, viss nokon treng det – køyrer butikken ut varer til personar og bedrifter.

Butikken har teke dei typiske grepa for å hindra smitte. Ein tek som hovudregel ikkje imot kontantar, og hanskar er tilgjengelege for dei som vil bruka dei.

– Og så går me og vaskar og vaskar til hendene held på å falla av, seier Johansen og ler.